радня́, -і́; ж.
1. зб. Сваякі.
Блізкая р.
Сабралася ў госці ўся р.
2. Тое, што і сваяк (разм.).
Яна мне р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радня́ ж.
1. собир. родня́; родны́е мн.;
у яго́ няма́ ~ні́ — у него́ нет родни́ (родны́х);
2. (человек, находящийся в родстве с кем-л.) родня́, ро́дственник м.;
ён мне р. — он мне родня́ (ро́дственник)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
радня́, ‑і, ж.
1. зб. Родныя, сваякі. Да палкоўніка адразу прыехала радня: родная сястра, жонка, нейкі яшчэ малады чалавек. Чорны. Абапал маладых садзяцца шафёры і шаферкі. Потым сваты і свацці, а далей ужо блізкая і далёкая радня. Асіпенка.
2. Разм. Родны (родная), сваяк (сваячка). Здавалася, нібы ўсе яны [людзі і малпы] адчувалі, што даводзяцца адзін аднаму раднёй. Маўр. Можа, ён быў яму нейкая радня, а можа і што-небудзь іншае звязвала іх, але гэты бялявы хлопец быў для оберста не толькі дзеншчыком. Шахавец. // перан. Аб кім‑, чым‑н. падобным у якіх‑н. адносінах. Я ў Новай Рызе — зусім як дома, бо з новым Мінскам яна радня. А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
радзі́на, -ы, ж. (разм.).
Сям’я, радня.
Сабралася ўся р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
родня́ ж.
1. собир. радня́, -ні́ ж.;
2. (родственник) разг. свая́к, -ка́ м., радня́, -ні́ ж.; (родственница) свая́чка, -кі ж., радня́, -ні́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
родны́е мн., сущ. радня́, -ні́ ж.; сваякі́, -ко́ў мн.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
як-нія́к, прысл.
1. У нейкай меры, пэўным чынам.
Я ж яшчэ магу як-ніяк стаяць на нагах.
2. у знач. пабочн. сл. Усё ж такі.
Чаго нам быць у злосці, мы ж, як-ніяк, — радня.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радзі́на, ‑ы, ж.
Разм. Радня, сям’я. Новая лазня з часам стала занадта раскошнай для Кагутовай радзіны. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папакліна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Клясці доўга, неаднаразова. Грамабоя такі не мала папаклінала ўся яго радня. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)