пі́льнік
‘пільшчык’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́льнік |
пі́льнікі |
| Р. |
пі́льніка |
пі́льнікаў |
| Д. |
пі́льніку |
пі́льнікам |
| В. |
пі́льніка |
пі́льнікаў |
| Т. |
пі́льнікам |
пі́льнікамі |
| М. |
пі́льніку |
пі́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пі́льнікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Пі́льнікі |
| Р. |
Пі́льнікаў |
| Д. |
Пі́льнікам |
| В. |
Пі́льнікі |
| Т. |
Пі́льнікамі |
| М. |
Пі́льніках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)