со́йка, -і, ДМ со́йцы, мн. -і, со́ек, ж.

Пярэстая лясная птушка атрада вераб’інападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабу́ха

‘пярэстая жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рабу́ха рабу́хі
Р. рабу́хі рабу́х
Д. рабу́се рабу́хам
В. рабу́ху рабу́х
Т. рабу́хай
рабу́хаю		 рабу́хамі
М. рабу́се рабу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пярэ́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пярэ́сты пярэ́стая пярэ́стае пярэ́стыя
Р. пярэ́стага пярэ́стай
пярэ́стае		 пярэ́стага пярэ́стых
Д. пярэ́стаму пярэ́стай пярэ́стаму пярэ́стым
В. пярэ́сты (неадуш.)
пярэ́стага (адуш.)		 пярэ́стую пярэ́стае пярэ́стыя (неадуш.)
пярэ́стых (адуш.)
Т. пярэ́стым пярэ́стай
пярэ́стаю		 пярэ́стым пярэ́стымі
М. пярэ́стым пярэ́стай пярэ́стым пярэ́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пярэ́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з рознакаляровых плям, палос; рознакаляровы.

Пярэстая тканіна.

2. перан. Неаднародны, з розных элементаў.

П. склад слухачоў.

3. 3 вялікімі плямамі, крапінамі (пра масць коней).

П. конь.

|| наз. пярэ́стасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расцялі́цца, ‑целіцца; зак.

Разм. Ацяліцца (звычайна з цяжкасцямі). [Альбіна:] — Пярэстая ніяк не магла расцяліцца, дык я мо з палавіны ночы таўклася на ферме. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́нізу, прысл.

Знізу, унізе. Перад вокнамі лапушацца кусты вяргіні і цягнуцца аж пад самае застрэшша цыбатыя мальвы, а понізу высцілаюцца пярэстая шаўкавіца і зялёны барвенак. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чо́рна-пярэ́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чо́рна-пярэ́сты чо́рна-пярэ́стая чо́рна-пярэ́стае чо́рна-пярэ́стыя
Р. чо́рна-пярэ́стага чо́рна-пярэ́стай
чо́рна-пярэ́стае		 чо́рна-пярэ́стага чо́рна-пярэ́стых
Д. чо́рна-пярэ́стаму чо́рна-пярэ́стай чо́рна-пярэ́стаму чо́рна-пярэ́стым
В. чо́рна-пярэ́сты (неадуш.)
чо́рна-пярэ́стага (адуш.)		 чо́рна-пярэ́стую чо́рна-пярэ́стае чо́рна-пярэ́стыя (неадуш.)
чо́рна-пярэ́стых (адуш.)
Т. чо́рна-пярэ́стым чо́рна-пярэ́стай
чо́рна-пярэ́стаю		 чо́рна-пярэ́стым чо́рна-пярэ́стымі
М. чо́рна-пярэ́стым чо́рна-пярэ́стай чо́рна-пярэ́стым чо́рна-пярэ́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чырво́на-пярэ́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чырво́на-пярэ́сты чырво́на-пярэ́стая чырво́на-пярэ́стае чырво́на-пярэ́стыя
Р. чырво́на-пярэ́стага чырво́на-пярэ́стай
чырво́на-пярэ́стае		 чырво́на-пярэ́стага чырво́на-пярэ́стых
Д. чырво́на-пярэ́стаму чырво́на-пярэ́стай чырво́на-пярэ́стаму чырво́на-пярэ́стым
В. чырво́на-пярэ́сты (неадуш.)
чырво́на-пярэ́стага (адуш.)		 чырво́на-пярэ́стую чырво́на-пярэ́стае чырво́на-пярэ́стыя (неадуш.)
чырво́на-пярэ́стых (адуш.)
Т. чырво́на-пярэ́стым чырво́на-пярэ́стай
чырво́на-пярэ́стаю		 чырво́на-пярэ́стым чырво́на-пярэ́стымі
М. чырво́на-пярэ́стым чырво́на-пярэ́стай чырво́на-пярэ́стым чырво́на-пярэ́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зялёна-пярэ́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зялёна-пярэ́сты зялёна-пярэ́стая зялёна-пярэ́стае зялёна-пярэ́стыя
Р. зялёна-пярэ́стага зялёна-пярэ́стай
зялёна-пярэ́стае		 зялёна-пярэ́стага зялёна-пярэ́стых
Д. зялёна-пярэ́стаму зялёна-пярэ́стай зялёна-пярэ́стаму зялёна-пярэ́стым
В. зялёна-пярэ́сты (неадуш.)
зялёна-пярэ́стага (адуш.)		 зялёна-пярэ́стую зялёна-пярэ́стае зялёна-пярэ́стыя (неадуш.)
зялёна-пярэ́стых (адуш.)
Т. зялёна-пярэ́стым зялёна-пярэ́стай
зялёна-пярэ́стаю		 зялёна-пярэ́стым зялёна-пярэ́стымі
М. зялёна-пярэ́стым зялёна-пярэ́стай зялёна-пярэ́стым зялёна-пярэ́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рабу́ха, ‑і, ДМ ‑бусе, ж.

1. Разм. Пярэстая жывёліна.

2. Разм. Рабая жанчына.

3. Спец. Хвароба тытуню і махоркі, пры якой на лістах утвараецца мноства бледнажоўтых плям, ад чаго лісты становяцца дзіравымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)