пу́шча, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Вялікі і густы, цяжкапраходны лес.

Белавежская п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пу́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пу́шча
Р. Пу́шчы
Д. Пу́шчы
В. Пу́шчу
Т. Пу́шчай
Пу́шчаю
М. Пу́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пу́шча пу́шчы
Р. пу́шчы пу́шчаў
Д. пу́шчы пу́шчам
В. пу́шчу пу́шчы
Т. пу́шчай
пу́шчаю		 пу́шчамі
М. пу́шчы пу́шчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́шча ж. пу́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́шча, ‑ы, ж.

Вялікі масіў лесу (галоўным чынам у Беларусі і Польшчы). Белавежская пушча. Налібоцкая пушча. □ Прывольная цёмная пушча: Вялізныя ліпы, дубы, Асінніку, ельніку гушча, Між хвоі апаўшай — грыбы. Багдановіч. Пласкадонныя «чайкі» безупынна снавалі ўпоперак Нёмана, перавозячы ў пушчу насельніцтва навакольных вёсак. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пу́шча ’густы, непраходны лес; нетры’ (ТСБМ, ТС, Шат., Бяльк., Гарэц., Др.-Падб., Мядзв., Яруш.), ’пусташ, бязлюднае месца’ (ЛА, 2), ’зараслі ў забалочанай мясцовасці’ (валож., ЛА, 1), пу́шча‑драму́шча ’дзікі лес, пра які гаворыцца ў беларускіх казках’ (Мядзв.), ст.-бел. пуща ’пустыня, пустка’ (Нас. гіст.), укр. пу́ща ’дрымучы лес, лясныя нетры’, польск. puszcza ’бязлюднае месца; пустка’, харв. pȗšća ’пустая мясцовасць’ (Скок, 3, 82), славен. pušča ’папар; дзікая мясцовасць; пустэча’. Прасл. *puštja (< pustъ, гл. пусты́); паводле Банькоўскага (2, 967), пушча абазначала спрадвечна бязлюднае месца ў адрозненне ад пусты́ня (гл.), што абазначала месца, пакінутае людзьмі, параўн., аднак, славен. puščava ’пустыня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Шлях-Пу́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Шлях-Пу́шча
Р. Шлях-Пу́шчы
Д. Шлях-Пу́шчы
В. Шлях-Пу́шчу
Т. Шлях-Пу́шчай
Шлях-Пу́шчаю
М. Шлях-Пу́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Белаве́жская пу́шча Белове́жская пу́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Налібо́цкая пу́шча Налибо́кская пу́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лучы́цца, лучу́ся, лу́чышся, лу́чыцца; незак. (разм.).

Злучацца, аб’ядноўвацца.

Налібоцкая пушча лучыцца з іншымі масівамі беларускіх лясоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)