пу́шча, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Вялікі і густы, цяжкапраходны лес.

Белавежская п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пу́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пу́шча
Р. Пу́шчы
Д. Пу́шчы
В. Пу́шчу
Т. Пу́шчай
Пу́шчаю
М. Пу́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пу́шча пу́шчы
Р. пу́шчы пу́шчаў
Д. пу́шчы пу́шчам
В. пу́шчу пу́шчы
Т. пу́шчай
пу́шчаю		 пу́шчамі
М. пу́шчы пу́шчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́шча ж. пу́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́шча, ‑ы, ж.

Вялікі масіў лесу (галоўным чынам у Беларусі і Польшчы). Белавежская пушча. Налібоцкая пушча. □ Прывольная цёмная пушча: Вялізныя ліпы, дубы, Асінніку, ельніку гушча, Між хвоі апаўшай — грыбы. Багдановіч. Пласкадонныя «чайкі» безупынна снавалі ўпоперак Нёмана, перавозячы ў пушчу насельніцтва навакольных вёсак. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пушча (в., Расонскі р-н) 4/423

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пушча (радовішча цэментнай сыравіны, Віцебскі р-н) 3/129; 12/18

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пушча,

вялікі масіў лесу.

т. 13, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пушча,

радовішча глін у Віцебскім р-не.

т. 13, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пу́шча ж. Púschtscha f -, -s; díchter Wald, Úrwald m -(e)s, -wälder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)