пуці́на, -ы, ж.
1. Сезон масавай лоўлі рыбы.
Зімовая п.
2. мн. -ы, -цін. Тое, што і пуцявіна (паэт.).
|| прым. пуці́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пуці́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пуці́на |
пуці́ны |
| Р. |
пуці́ны |
пуці́н |
| Д. |
пуці́не |
пуці́нам |
| В. |
пуці́ну |
пуці́ны |
| Т. |
пуці́най
пуці́наю |
пуці́намі |
| М. |
пуці́не |
пуці́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пуці́на ж.
1. рыб. пути́на;
2. поэт. путь м., доро́га; жи́зненный путь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пуці́на, ‑ы, ж.
1. Спец. Сезон масавай лоўлі рыбы. Зімовая пуціна. □ Адкрытая вада, навігацыя, лоўля рыбы з адкрытай вады — для рыбака змяшчаецца ў адным ёмкім слове — пуціна. «Маладосць».
2. Паэт. Тое, што і пуцявіна. Люблю, не знаючы пуціны, Ісці праз лес, балота, гаць, Мінаць квяцістыя нізіны, Пад грушай ў полі спачываць. Жылка. Усе гэтыя мучанікі за праўду выклікалі здзіўленне і глыбокае спачуванне і з непераможнаю сілаю хілілі на тую цярністую пуціну пакуты, па якой ішлі яны. Колас. Кожны з вядучых пісьменнікаў ішоў тут — у залежнасці ад уласнага таленту — рознымі пуцінамі. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пуці́на 1 ’сцежка’ (Жд. 1), рус. пути́на ’дарога’. Да пуць ’тс’.
Пуці́на 2 ’каліна; ягады каліны’ (навагр., шчуч., Сл. ПЗБ; лід., Сцяшк. Сл.), памянш. пуці́нка (Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене і інш. (там жа), запазычанне з літ. pùtinas ’тс’, параўн. літ. putinúoti ’чырванець’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
івасі́, нескл., ж.
Невялікая прамысловая рыба сямейства селядцовых; ціхаакіянская сардзіна.
|| прым. івасёвы, -ая, -ае.
Івасёвая пуціна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
івасёвы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да івасі. Івасёвая пуціна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ласо́сь, -я, мн. -і, -яў, м.
Буйная марская прамысловая рыба з мяккім мясам ружовага колеру.
|| прым. ласасёвы, -ая, -ае.
Ласасёвая ікра.
Ласасёвая пуціна.
Сямейства ласасёвых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пути́на
1. рыб. пуці́на, -ны ж.;
2. (путь) фольк. пуцяві́на, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ласасёвы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ласося. Ласасёвая ікра. // Звязаны з лоўляй і развядзеннем ласося. Ласасёвая пуціна. Ласасёвы гадавальнік.
2. у знач. наз. ласасёвыя, ‑ых. Сямейства рыб, да якога адносяцца ласось, сіг, гарбуша, кета і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)