пухо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пухо́ўка пухо́ўкі
Р. пухо́ўкі пухо́вак
Д. пухо́ўцы пухо́ўкам
В. пухо́ўку пухо́ўкі
Т. пухо́ўкай
пухо́ўкаю		 пухо́ўкамі
М. пухо́ўцы пухо́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пухо́ўка², -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.

Тое, што і порхаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пухо́ўка¹, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.

Пучок мяккіх пушыстых валокнаў, які ўжываецца для пудрання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пухо́ўка I ж.

1. (для пудрения) пухо́вка;

2. пухо́вая ша́пка;

3. пухо́вая поду́шка

пухо́ўка II ж., обл.

1. (растение) рого́з м.;

2. см. по́рхаўка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пухо́ўка ​1, ‑і, ДМ ‑хоўцы; Р мн. ‑ховак; ж.

1. Пучок мяккіх, пушыстых валокнаў, які ужываецца для пудрання.

2. Разм. Пуховая шапка. А я глядзеў на яе — знізу ўверх — на маленькія спартыўныя бацінкі,.. на румяны, атулены белай пухоўкай, твар... Брыль.

пухо́ўка ​2, ‑і, ДМ ‑хоўцы; Р мн. ‑ховак; ж.

1. Тое, што і рагоз.

2. Тое, што і порхаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пухо́ўка ’рагоз, катах рагозу’ (Нас.; дзісн., Жыв. сл.; Кіс.; Гарэц.), ’порхаўка’ (Нас., Бяльк.). Да пуховы 1, параўн. пухо́ўка ’пуховая падушка’ (Нас.), сюды ж, відаць, і пухо́ўка ’гатунак яблыкаў’: пухоўкі растуць вялікія (Янк. 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пухо́вка пухо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пухо́ўнік

‘расліна пухоўка, рогаз’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пухо́ўнік
Р. пухо́ўніка
Д. пухо́ўніку
В. пухо́ўнік
Т. пухо́ўнікам
М. пухо́ўніку

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Кардо́ўнік ’аер’ (Касп., Мат. Маг.), ’рагоз, пухоўка шыракалістая, Typha latifolia Г (Кіс.), ’плюшч галінасты, Sparganium ramosum Hads’ (Кіс.). Магчыма, ад лац. carduus ’чартапалох’ (назва калючай расліны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пуко́ўка ’рагоз’ (беласт., Сл. ПЗБ). Гл. пухоўка ’рагоз’; замена X на к, відаць, пад балтыйскім уплывам; аднак не выключана і паходжанне ад пук ’кветаноснае сцябло, стаўбур’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)