пустэ́льны, -ая, -ае.

1. гл. пустэльня.

2. Бязлюдны, пусты.

П. дом.

|| наз. пустэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустэ́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пустэ́льны пустэ́льная пустэ́льнае пустэ́льныя
Р. пустэ́льнага пустэ́льнай
пустэ́льнае		 пустэ́льнага пустэ́льных
Д. пустэ́льнаму пустэ́льнай пустэ́льнаму пустэ́льным
В. пустэ́льны (неадуш.)
пустэ́льнага (адуш.)		 пустэ́льную пустэ́льнае пустэ́льныя (неадуш.)
пустэ́льных (адуш.)
Т. пустэ́льным пустэ́льнай
пустэ́льнаю		 пустэ́льным пустэ́льнымі
М. пустэ́льным пустэ́льнай пустэ́льным пустэ́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустэ́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пустэ́льны пустэ́льная пустэ́льнае пустэ́льныя
Р. пустэ́льнага пустэ́льнай
пустэ́льнае		 пустэ́льнага пустэ́льных
Д. пустэ́льнаму пустэ́льнай пустэ́льнаму пустэ́льным
В. пустэ́льны (неадуш.)
пустэ́льнага (адуш.)		 пустэ́льную пустэ́льнае пустэ́льныя (неадуш.)
пустэ́льных (адуш.)
Т. пустэ́льным пустэ́льнай
пустэ́льнаю		 пустэ́льным пустэ́льнымі
М. пустэ́льным пустэ́льнай пустэ́льным пустэ́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустэ́льны пусты́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустэ́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пустэльні; уласцівы пустэльні. Пустэльны клімат. Пустэльная расліннасць.

2. Бязлюдны, пусты. Дом вялізны і прыгожы, па-гаспадарску агледжаны. Толькі асірацеў ён цяпер, стаў такі ціхі і пустэльны. М. Ткачоў. Дарога была пустэльная і ціхая, затое лес поўніўся птушыным рознагалоссем. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Тое, што і пустыня.

|| прым. пустэ́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пусты́нный

1. пусты́нны;

2. (безлюдный) пустэ́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустэ́льна,

1. Прысл. да пустэльны.

2. безас. у знач. вык. Бязлюдна. Пустэльна вакол, шэра — ні дзень, ні вечар. Хадкевіч. У вёсцы было па-ранейшаму пустэльна. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пака́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Капаць некаторы час (пра дождж). Пакапаў дождж і сціх.

2. што і чаго. Разм. Наліць некалькі капель якой‑н. вадкасці; накапаць трохі. — А божа ж мой! — спалохалася маці. — Вуха баліць, а ты маўчыш... — Ці ж крычаць? — На камфару, пакапай у вуха — памагае. Бядуля.

пакапа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., што.

1. і без дап. Капаць некаторы час. Пакапаць бульбу да вечара. □ У лесе пакружыў крыху [Якуш], выбраў мясціну, згроб зверху лісце і пачаў капаць яму. Пакапае, пакапае, дый азірнецца, прыслухаецца. Скрыган.

2. Перакапаць канавамі, барознамі і пад. усё, многае. Пакапаць дарогу.

3. Выкапаць, накапаць вялікую колькасць якіх‑н. паглыбленняў. [Хутарок] меў досыць убогі і пустэльны выгляд, бо нават не было ніводнага дрэўца каля хаткі, хоць ямкі для іх і пакапаў дзядзька Марцін. Колас. Вылі ў лесе і акопы, але іх пакапалі пазней, у жніўні: кавалерыйская часць займала тут абарону. Навуменка.

4. Капаючы, выбраць (пра бульбу, буракі і пад.). Бульбу ў калгасе пакапалі, лён і каноплі падабралі і во-во пачнуць вазіць на завод. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)