пуска́ть несов.

1. в разн. знач. пуска́ць;

2. (бросать) пуска́ць, кі́даць; (швырять) шпурля́ць; см. пусти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуска́ць несов.

1. в разн. знач. пуска́ть;

2. (воду, газ) пуска́ть, открыва́ть;

3. выделя́ть, пуска́ть;

4. с.-х. пуска́ть, оставля́ть;

1, 4 см. пусці́ць;

◊ п. у глум — тра́тить зря;

п. сло́вы на ве́цер — пуска́ть слова́ на ве́тер;

п. на дно — пуска́ть ко дну;

п. бу́рбалкі — пуска́ть пузыри́;

п. пыл у во́чы — пуска́ть пыль в глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попуска́ть сов., разг. (пускать некоторое время) папуска́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побе́г​II бот. па́растак, -тка м.; ато́жылак, -лка м.;

пуска́ть побе́ги пуска́ць па́расткі (ато́жылкі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́рбалка ж.

1. (в жидкости) пузы́рь м.;

2. обл. водяна́я ли́лия; кувши́нка;

◊ пуска́ць ~кі — пуска́ть пузыри́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пуска́ць ’перастаць утрымліваць, дазваляць пайсці, зайсці і пад.’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Варл., ТС), ’кідаць’ (Варл.), пуска́тэ ’адступаць (пра зіму)’ (малар., Нар. лекс., Сіг.); у спалучэннях: пуска́ць ікру ’нераставаць’ (ЛА, 1), пуска́ты рошч ’пачынаць расці, пайсці ў рост’ (Клім.), пуска́ць дзе́раво ’сплаўляць лес’ (навагр., Нар. лекс.), пуска́ць агіта́цыю ’агітаваць’, пуска́ць вайну́ ’пачынаць вайну’ (уздз., Жд. 3), укр. пуска́ти ’выпускаць, адпускаць, упускаць’, рус. пуска́ть ’прапускаць, адпускаць’, дыял. пуска́ть икру́ ’нераставаць’, балг. пу́скам ’вызваляць, дазваляць пайсці, зайсці і пад.’, макед. пуска ’тс’. Лічыцца новаўтварэннем у адносінах да пусці́ць (< *pustiti) у выніку другаснай імперфектывацыі (так ужо Брант, РФВ, 24, 143) па узору лушчы́ць/луска́ць і пад.; рэгулярныя формы: рус. пуща́ть, польск. puszczać, серб.-харв. пу̏штати, славен. púščati, балг. пу́щам, чэш. pouštěti, славац. púšťať, в.-луж. pušćeć, н.-луж. pušciś (< *pustjati). Гл. пусціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пуска́ться

1. пуска́цца; (бросаться) кі́дацца; (начинать) пачына́ць; (идти) ісці́;

2. (отправляться) пуска́цца, ру́шыць; см. пусти́ться;

3. страд. пуска́цца; кі́дацца; шпурля́цца; см. пуска́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пыль ж. пыл, род. пы́лу м.;

косми́ческая пыль касмі́чны пыл;

◊

пыль в глаза́ пуска́ть пыл (тума́ну, ману́) у во́чы пуска́ць; жвір у во́чы сы́паць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пыл (род. пы́лу) м., пыль ж.;

○ касмі́чны п. — косми́ческая пыль;

◊ аж п. куры́ць — дым коромы́слом; пыль столбо́м;

пуска́ць п. у во́чы — пуска́ть пыль в глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пушча́ць ’пускаць’ (Шат., Бяльк.), ’браць кватарантаў; кідаць’ (Сл. ПЗБ), ’раставаць’: снег пушчае (дзятл., там жа), рус. пуща́ть ’пускаць’, польск. puszczać, чэш. poušteti ’выпускаць, пускаць’, славац. pusťať, в.-луж. pušćeć, н.-луж. pušćaś, серб.-харв. пу̏штати, славен. púščati, балг. пу́щам, ст.-слав. поуштати. Прасл. *pustjati суадноснае з *pustiti, ва ўсходніх славян звычайна *puskati (< *pus(t)kati, Банькоўскі, 2, 967), гл. пускаць. Усё да *pustъ (гл. пусты), паводле Сноя (516), першапачаткова ’рабіць бязлюдным, пакідаць’, гл. таксама Фасмер, 3, 416; Скок, 3, 82; Шустар-Шэўц, 2, 1194. Адсюль пушча́й ’няхай’ (Ян.; смарг., Сл. ПЗБ), параўн. рус. пуска́й ’тс’ (ад пускать).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)