публі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. публі́чны публі́чная публі́чнае публі́чныя
Р. публі́чнага публі́чнай
публі́чнае		 публі́чнага публі́чных
Д. публі́чнаму публі́чнай публі́чнаму публі́чным
В. публі́чны (неадуш.)
публі́чнага (адуш.)		 публі́чную публі́чнае публі́чныя (неадуш.)
публі́чных (адуш.)
Т. публі́чным публі́чнай
публі́чнаю		 публі́чным публі́чнымі
М. публі́чным публі́чнай публі́чным публі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамо́ва¹, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

Публічнае выступленне.

Выступіць з прамовай.

Віншавальная прамова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакла́д

‘публічнае, вуснае, пісьмовае паведамленне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дакла́д дакла́ды
Р. дакла́да дакла́даў
Д. дакла́ду дакла́дам
В. дакла́д дакла́ды
Т. дакла́дам дакла́дамі
М. дакла́дзе дакла́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выступле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выступіць.

2. Прамова, выказванне на сходзе, а таксама ігра артыста перад публікай.

Справаздачнае в.

Публічнае в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтадафэ́, нескл., н.

Гіст. Публічнае спальванне ерэтыкоў і ерэтычных кніг па прысуду інквізіцыі ў сярэднія вякі.

[Партуг. auto da fé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

публі́чны, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляецца ў прысутнасці публікі, адкрыты.

Публічнае выступленне.

Публічна (прысл.) заявіць.

2. Прызначаны для шырокага наведвання, агляду і пад.

Публічная бібліятэка.

Публічная выстаўка.

○

Публічны дом — памяшканне, дзе прастытуткі прымаюць наведвальнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніфеста́цыя, ‑і, ж.

Публічнае масавае выступленне для выражэння салідарнасці або пратэсту. У рабочых раёнах каторы дзень не сціхалі маніфестацыі, стычкі з патрулямі. Гартны.

[Лац. manifestatio — выяўленне, выкрыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праскры́пцыя, ‑і, ж.

Гіст. У Старажытным Рыме — публічнае асуджэнне палітычных праціўнікаў з абвяшчэннем іх па-за законам, а таксама спісы асоб, абвешчаных па-за законам.

[Лац. proscriptio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэ́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Публічнае выкананне музычных і іншых твораў.

Эстрадны к.

Даць к.

2. Буйны музычны твор для аднаго інструмента ў суправаджэнні аркестра.

К. для фартэпіяна з аркестрам.

|| прым. канцэ́ртны, -ая, -ае.

Канцэртная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жэстыкуля́цыя, ‑і, ж.

Карыстанне жэстамі (у 1 знач.). Па жэстыкуляцыі, па артыстычнай позе можна было меркаваць, што такое публічнае чытанне вельмі падабалася і самому аўтару. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)