праскры́пцыя, ‑і, ж.
Гіст. У Старажытным Рыме — публічнае асуджэнне палітычных праціўнікаў з абвяшчэннем іх па-за законам, а таксама спісы асоб, абвешчаных па-за законам.
[Лац. proscriptio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)