прэ́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прэ́мія прэ́міі
Р. прэ́міі прэ́мій
Д. прэ́міі прэ́міям
В. прэ́мію прэ́міі
Т. прэ́міяй
прэ́міяю		 прэ́міямі
М. прэ́міі прэ́міях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бру́та-прэ́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бру́та-прэ́мія бру́та-прэ́міі
Р. бру́та-прэ́міі бру́та-прэ́мій
Д. бру́та-прэ́міі бру́та-прэ́міям
В. бру́та-прэ́мію бру́та-прэ́міі
Т. бру́та-прэ́міяй
бру́та-прэ́міяю		 бру́та-прэ́міямі
М. бру́та-прэ́міі бру́та-прэ́міях

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гранд-прэ́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гранд-прэ́мія гранд-прэ́міі
Р. гранд-прэ́міі гранд-прэ́мій
Д. гранд-прэ́міі гранд-прэ́міям
В. гранд-прэ́мію гранд-прэ́міі
Т. гранд-прэ́міяй
гранд-прэ́міяю		 гранд-прэ́міямі
М. гранд-прэ́міі гранд-прэ́міях

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заахво́чвальны, -ая, -ае.

Прызначаны для заахвочвання.

Заахвочвальная ўзнагарода.

Заахвочвальныя прэміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

журы́, нескл., н., зб.

Група спецыялістаў, якая прысуджае ўзнагароды і прэміі на конкурсах, выстаўках, спаборніцтвах.

Ж. балетнага конкурсу.

Судзейскае ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заахво́чвальны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для заахвочвання. Заахвочвальныя ўзнагароды. Заахвочвальныя прэміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саіска́льнік, ‑а, м.

1. Удзельнік конкурсу на атрыманне чаго‑н. (прыза, узнагароды, прэміі). Саіскальнік Дзяржаўнай прэміі БССР.

2. Той, хто рыхтуецца да атрымання вучонай ступені за навуковую працу або вучонага звання. Саіскальнік вучонага звання прафесар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удасто́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак., чаго.

1. Аказацца дастойным высокай ацэнкі, узнагароды, звання і пад. (кніжн.).

У. прэміі.

2. Атрымаць што-н. як знак чыёй-н. увагі.

У. пахвалы.

|| незак. удасто́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удасто́іцца, ‑стоюся, ‑стоішся, ‑стоіцца; зак., чаго.

Аказацца дастойным высокай ацэнкі, узнагароды, звання і пад. Удастоіцца прэміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лауреа́т лаўрэа́т, -та м.;

лауреа́т Ле́нинской пре́мии лаўрэа́т Ле́нінскай прэ́міі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)