прыўдара́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыўдара́ю |
прыўдара́ем |
| 2-я ас. |
прыўдара́еш |
прыўдара́еце |
| 3-я ас. |
прыўдара́е |
прыўдара́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыўдара́ў |
прыўдара́лі |
| ж. |
прыўдара́ла |
| н. |
прыўдара́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыўдара́й |
прыўдара́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыўдара́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыўдара́ць несов., прост. (за женщиной) приударя́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыўда́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак. (разм.).
1. Пачаць рабіць што-н. хутчэй, паднаціснуць.
Трэба п., бо не выканаем нормы.
2. за кім. Пачаць заляцацца.
П. за суседкай.
|| незак. прыўдара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыўда́рыць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыўда́ру |
прыўда́рым |
| 2-я ас. |
прыўда́рыш |
прыўда́рыце |
| 3-я ас. |
прыўда́рыць |
прыўда́раць |
| Прошлы час |
| м. |
прыўда́рыў |
прыўда́рылі |
| ж. |
прыўда́рыла |
| н. |
прыўда́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыўда́р |
прыўда́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыўда́рыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Кна́цаць ’бегаць за дзяўчатамі’ (Мат. Гом.). Да гукапераймальнага кнацаць ’удараць’. Параўн. прыўдараць ’заляцацца ’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
приударя́ть несов.
1. разг. (злёгку) сту́каць;
2. прост. прыўдара́ць, прыўда́рваць, прыналяга́ць;
3. (начинать ухаживать) прост. прыўдара́ць, прыўда́рваць (за кім), заляца́цца (да каго); см. приуда́рить.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ударя́ть несов.
1. (бить) біць; (наносить удары) удара́ць; (стукать) сту́каць;
2. в др. знач. удара́ць; см. уда́рить 2;
3. прост. (ухаживать) прыўдара́ць, ганя́цца, бе́гаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)