прычыня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прычыня́ю прычыня́ем
2-я ас. прычыня́еш прычыня́еце
3-я ас. прычыня́е прычыня́юць
Прошлы час
м. прычыня́ў прычыня́лі
ж. прычыня́ла
н. прычыня́ла
Загадны лад
2-я ас. прычыня́й прычыня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прычыня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прычыня́ць I несов. причиня́ть; доставля́ть; наноси́ть; см. прычыні́ць I

прычыня́ць II несов. (дверь, окно и т.п.) прикрыва́ть, притворя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычыня́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прычыніць ​1.

прычыня́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прычыніць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычыні́ць², -ыню́, -ы́ніш, -ы́ніць; -ы́нены; зак., што.

Зачыніць няпоўнасцю, няшчыльна.

П. дзверцы.

|| незак. прычыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прычыні́ць¹, -ыню́, -ы́ніш, -ы́ніць; -ы́нены; зак., што.

Паслужыць прычынай чаго-н. (непрыемнага).

П. боль, крыўду. П. страты.

|| незак. прычыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прычыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

притворя́ть несов. прычыня́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небяспе́чны, -ая, -ае.

Які можа прычыняць няшчасце, зло, шкоду.

Небяспечнае становішча.

Н. крок.

Туды зараз небяспечна (прысл.) ехаць.

|| наз. небяспе́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непако́іць, -ко́ю, -ко́іш, -ко́іць; незак., каго.

1. Выклікаць непакой, трывогу, хваляванне.

Навіна непакоіла яго.

2. Турбаваць каго-н.; прычыняць боль.

Асколак непакоіў раненага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злосць, -і, ж.

1. Пачуццё варожасці, жаданне прычыняць зло.

Немець злосці на каго-н.

2. Пачуццё гневу, раздражнення.

Гаварыць са злосцю.

З. разбірае каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прычыні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прычыню́ прычы́нім
2-я ас. прычы́ніш прычы́ніце
3-я ас. прычы́ніць прычы́няць
Прошлы час
м. прычыні́ў прычыні́лі
ж. прычыні́ла
н. прычыні́ла
Загадны лад
2-я ас. прычыні́ прычыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прычыні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)