прытво́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прытво́ра прытво́ры
Р. прытво́ры прытво́р
Д. прытво́ру прытво́рам
В. прытво́ру прытво́р
Т. прытво́рам прытво́рамі
М. прытво́ру прытво́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытво́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прытво́ра прытво́ры
Р. прытво́ры прытво́р
Д. прытво́ры прытво́рам
В. прытво́ру прытво́р
Т. прытво́рай
прытво́раю		 прытво́рамі
М. прытво́ры прытво́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытво́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Тое, што і прытворшчык (прытворшчыца). — А ты не прачытаў бы дзённіка сястры, каб ён трапіў табе на вочы? Не люблю прытвораў! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытво́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прытво́р прытво́ры
Р. прытво́ра прытво́раў
Д. прытво́ру прытво́рам
В. прытво́р прытво́ры
Т. прытво́рам прытво́рамі
М. прытво́ры прытво́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)