прытвары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.
Прыняць на сябе які-н. выгляд з мэтай увесці ў зман.
П. глухім.
|| незак. прытвара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прытвары́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прытвару́ся |
прытво́рымся |
| 2-я ас. |
прытво́рышся |
прытво́рыцеся |
| 3-я ас. |
прытво́рыцца |
прытво́рацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прытвары́ўся |
прытвары́ліся |
| ж. |
прытвары́лася |
| н. |
прытвары́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прытвары́ся |
прытвары́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прытвары́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прытвары́цца сов. притвори́ться;
п. глухі́м — притвори́ться глухи́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытвары́цца, ‑тваруся, ‑творышся, ‑творыцца; зак.
Прыняць на сябе які‑н. выгляд з мэтай увесці каго‑н. у зман; прыкінуцца. Прытварыцца хворым. □ І Юрка Хмялеўскі глядзеў на яго і дзівіўся, што гэты звер і прайдзісвет можа прытварыцца сапраўдным панам. Чарнышэвіч. Матацыкліст узняўся і далажыў афіцэру, што калі ён ляжаў, прытварыўшыся мёртвым, нехта ў яго з рукі зняў гадзіннік. Карпюк. Я прытварыўся, што нічога не ведаю, але тата ўжо здагадаўся, што гэта наша работа, і пагразіў пальцам. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытвара́цца несов. притворя́ться; см. прытвары́цца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытвара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да прытварыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
притвори́тьсяII сов. (представиться кем-, чем-л.) прыкі́нуцца, прытвары́цца; см. притворя́тьсяII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкі́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак. (разм.).
1. кім-чым. Тое, што і прытварыцца.
П. хворым.
Прыкінуўся, што нічога неразумее.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Раптоўна наступіць, прыстаць (пра хваробу).
Вогнік прыкінуўся.
|| незак. прыкіда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыкі́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прытвара́цца, прытвары́цца ’прыкінуцца’ (ТСБМ), прітвыря́цца ’прыкідвацца’ (Бяльк.); параўн. укр. притвори́тися, рус. притворя́ться, славац. pritvoriť sa, серб.-харв. прѝтворица ’прытворшчык(ца), крывадушнік(ца)’. Да твар, твары́ць (гл.). Першаснае значэнне ’стаць падобным да некага, зрабіцца кім-небудзь’ (параўн. Махэк₂, 662).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сімулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што і без дап.
1. Прытварыцца (прытварацца) хворым. Расказаў сам Сербаноўскі: — Вам, гэта павінна быць цікава, Кірыла Васільевіч. Знішчыўшы дакументы на Дымара, .. [здраднік] сімуляваў прыступ эпілепсіі. Упаў на вуліцы ўвечары. Шамякін.
2. Стварыць (ствараць) ілжывае ўяўленне аб чым‑н. Андрэй пайшоў з райкома з нейкім цяжкім асадкам у душы: .. падтрымаў сімулянта, чалавека, які хаваў хлеб ад дзяржавы і сімуляваў голад. Лобан.
[Ад лац. simulare.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)