прытараба́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прытараба́ню |
прытараба́нім |
| 2-я ас. |
прытараба́ніш |
прытараба́ніце |
| 3-я ас. |
прытараба́ніць |
прытараба́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прытараба́ніў |
прытараба́нілі |
| ж. |
прытараба́ніла |
| н. |
прытараба́ніла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прытараба́нь |
прытараба́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прытараба́ніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прытараба́ніць сов., разг. припере́ть, приволо́чь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытараба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
Разм. Прывалачы, прывезці, даставіць (што‑н. вялікае, цяжкае). Янка прытарабаніў збан. Лабановіч напіўся. Колас. Самае цяжкае засталося ззаду, бярвенн[е] прытарабанілі ў вёску. Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прытараба́ніць ’прывалачы, прывезці, даставіць (што-небудзь вялікае, цяжкае)’ (ТСБМ, Сцяшк.), ’прымчацца, хутка прыехаць’ (Мат. Гом.). Укр. притараба́нити ’прывалачы, прыцягнуць’, притараба́нитися ’прыцягнуцца, прывалачыся’, рус. дыял. притараба́нить ’прывезці, прынесці што-небудзь цяжкае’. Да тараба́ніць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)