прысвяча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прысвяча́ю прысвяча́ем
2-я ас. прысвяча́еш прысвяча́еце
3-я ас. прысвяча́е прысвяча́юць
Прошлы час
м. прысвяча́ў прысвяча́лі
ж. прысвяча́ла
н. прысвяча́ла
Загадны лад
2-я ас. прысвяча́й прысвяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прысвяча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысвяча́ць несов., в разн. знач. посвяща́ть; см. прысвяці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысвяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысвяціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысвяці́ць, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -ве́чаны; зак., што каму-чаму.

1. Прызначыць, аддаць.

П. жыццё мастацтву.

2. Зрабіць, стварыць што-н. у гонар каго-, чаго-н.

П. кнігу памяці бацькоў.

|| незак. прысвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прысвячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысвяча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прысвячаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысвяча́цца несов., страд. посвяща́ться; см. прысвяча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посвяща́ть несов.

1. (кого, что, во что) дзялі́цца (з кім, чым, з чым); адкрыва́ць (каму, чаму, што); знаёміць (каго, што, з чым); інфармава́ць (каго, што, аб чым); раска́зваць (каму, чаму, пра што); уво́дзіць (каго, што, у што);

2. (кого, что, кому, чему) прысвяча́ць;

3. (возводить в звание) пасвяча́ць; см. посвяти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)