прыпі́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыпі́ска |
прыпі́скі |
| Р. |
прыпі́скі |
прыпі́сак |
| Д. |
прыпі́сцы |
прыпі́скам |
| В. |
прыпі́ску |
прыпі́скі |
| Т. |
прыпі́скай
прыпі́скаю |
прыпі́скамі |
| М. |
прыпі́сцы |
прыпі́сках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпі́ска, -і, ДМ -пі́сцы, мн. -і, -сак, ж.
1. гл. прыпісаць.
2. Дадатак да напісанага.
П. другім чарнілам.
3. часцей мн. Заведама завышаныя, несапраўдныя паказчыкі поспехаў вытворчасці, выканання плана і пад.
Барацьба з прыпіскамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпі́ска ж., в разн. знач. припи́ска;
п. да пісьма́ — припи́ска к письму́;
гэ́та — я́ўная п. — э́то — я́вная припи́ска
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпі́ска, ‑і, ДМ прыпісцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прыпісаць (у 1, 2 знач.) і прыпісацца.
2. Р мн. ‑сак. Тое, што прыпісана да чаго‑н., дададзена да чаго‑н., раней напісанага. У канцы апошняга ліста была Людзіна прыпіска: «Я прачытала. Я столькі перажыла, столькі зразумела...» Дуброўскі. Тады я здолею адправіць .. [пісьмо] назад, зрабіўшы адпаведную прыпіску наконт таго, чаму так здарылася, што яно распячатанае. Васілёнак. // Фальшывыя звесткі, прыпісаныя да афіцыйнага дакумента з карыслівай мэтай. Але рабочаму чалавеку нашы прыпіскі не патрэбныя. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпіса́ць, -ішу́, -і́шаш, -і́ша; -ішы́; -і́саны; зак.
1. што. Напісаць у дадатак да чаго-н.
П. некалькі слоў.
2. каго-што. Прылічыць (у 2 знач.) запісаўшы.
П. да прызыўнога ўчастка.
3. што і каму-чаму. Палічыць вынікам чаго-н., зыходным ад каго-, чаго-н., прыналежным каму-н.
Поспех акцёра прыпісалі яго прыгажосці.
П. верш не таму, хто складаў.
|| незак. прыпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыпі́ска, -і, 2Ш-пісцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і прыпі́сванне, -я, н. (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пастскры́птум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
Прыпіска ў пісьме пасля подпісу, якая абазначаецца літарамі PS [ад лацінск. postscriptum — «пасля напісанага»].
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дапі́ска, -і, ДМ дапі́сцы, ж.
1. гл. дапісаць.
2. мн. -і, -сак. Дадатак да напісанага; прыпіска.
Дапіскі на дакументах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
припи́ска ж.
1. (действие) прыпі́ска, -кі ж., прыпі́сванне, -ння ср.;
2. (то, что приписано) прыпі́ска, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пастскры́птум, ‑а, м.
Кніжн. Прыпіска ў канцы пісьма пасля подпісу, якая абазначаецца лацінскімі літарамі PS.
[Лац. postscriptum — пасля напісанага.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уласнару́чны, ‑ая, ‑ае.
Зроблены, напісаны сваёй рукой. Побач з .. уласнаручным подпісам [Кабушкіна] ў дужках стаяла кароценькае слова: «Жан». Новікаў. У самым нізе пісьма была маленькая, уласнаручная прыпіска мацеры. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)