прыпіра́ць гл. прыперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпіра́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыпіра́ю прыпіра́ем
2-я ас. прыпіра́еш прыпіра́еце
3-я ас. прыпіра́е прыпіра́юць
Прошлы час
м. прыпіра́ў прыпіра́лі
ж. прыпіра́ла
н. прыпіра́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпіра́й прыпіра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыпіра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпіра́ць несов.

1. в разн. знач. припира́ть; (приставлять к чему-л. — ещё) прислоня́ть;

2. безл., перен., прост. (о крайней нужде) приходи́ться кру́то;

1, 2 см. прыпе́рці 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпе́рці, -пру́, -про́ш, -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; -пёр, -пе́рла; -пры́; -пёрты; зак. (разм.).

1. Тое, што і прыціснуць (у 1 знач.).

П. да плота. П. да сцяны каго-н. (таксама перан.: паставіць у становішча, з якога няма выйсця).

2. што і чым. Зачыніўшы, прыставіць шчыльна што-н., каб не адчынялася.

П. дзверы калом.

3. каго-што. Прынесці на сабе (што-н. цяжкае; разм.).

Прыпёр цэлы мяшок бульбы.

4. Прыйсці (разм.).

Ён прыпёр за пяць кіламетраў.

5. безас. Вельмі захацецца; тэрмінова спатрэбіцца (разм., груб.).

Так прыпёрла табе ехаць сёння.

|| незак. прыпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыперціся.

2. Зал. да прыпіраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припира́ть несов. (прислонять) прыпіра́ць; см. припере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прислоня́ть несов. прыстаўля́ць, прыпіра́ць, прыхіля́ць, прыхіна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпі́рак ’прыстанак, прыстанішча’ (Янк. 2). Суфіксальны дэрыват ад прыпіра́ць (гл. пе́рці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

опира́ть несов.

1. абапіра́ць, апіра́ць (на што); прыпіра́ць (да чаго);

2. перен. асно́ўваць, угрунто́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)