прыпра́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.
1. чым. Прыбавіць чаго-н. для смаку (да стравы).
П. суп таматам.
2. Прыладзіць, прымацаваць.
П. пастронкі да ворчыка.
|| незак. прыпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпра́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпра́ўлю |
прыпра́вім |
| 2-я ас. |
прыпра́віш |
прыпра́віце |
| 3-я ас. |
прыпра́віць |
прыпра́вяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпра́віў |
прыпра́вілі |
| ж. |
прыпра́віла |
| н. |
прыпра́віла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпра́ў |
прыпра́ўце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыпра́віўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпра́віць сов.
1. кул. припра́вить, запра́вить; сдо́брить;
2. перен. (дополнить) припра́вить;
3. полигр. припра́вить;
4. приде́лать, прила́дить;
п. пастро́нкі — прила́дить постро́мки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпра́віць, ‑праўлю, ‑правіш, ‑правіць; зак., што.
1. Пакласці ў што‑н. прыправу. Прыправіць суп. □ Прыправілі малінай Грузінскі смачны чай. Агняцвет. // перан. Разм. Дапоўніць чым‑н., дадаць што‑н. як суправаджэнне да чаго‑н. Любіў ён і паспяваць, і пасмяяцца, і прыправіць жартамі сваю бойкую гутарку. Колас.
2. Спец. Змяніць сілу ціску на асобныя ўчасткі друкарскай формы для атрымання правільнага адбітка.
3. Прыладзіць, прымацаваць. Маці дапамагала .. [Васілю] запрэгчы ў плуг кабылу,.. прыправіла пастронкі. Кулакоўскі. Залысіў дзядзька дрэва злёгку (Сякера востра, кара крохка), .. латак прыправіў, А пад латак гаршчок паставіў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпра́віць ’пакласці прыправу; дадаць што-небудзь; прыладзіць, прымацаваць’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’прыгатаваць’ (шальч., Сл. ПЗБ), прыпра́ўка ’прыробка; прыладжванне, прымацоўванне’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ст.-бел. прыправити ’падрыхтаваць, зрабіць’. Рус. приправля́ть, припра́вить ’дадаваць (у ежу)’; ’выконваць разнастайныя работы па гаспадарцы’; ’майстраваць, прыладжваць’, укр. припра́вити ’прымацаваць, прыладзіць’; ’прыправіць’, польск. przyprawić ’прыладзіць, прымацаваць; прыправіць ежу’, чэш. připraviti ’падрыхтаваць; уладкаваць’, славац. pripraviť ’тс’, серб.-харв. припра́вити, славен. pripraviti ’тс’, балг. припра́вям ’дадаваць (у ежу)’. Прыставачны дэрыват ад *praviti, гл. пра́віць 1, г. зн. ’падрыхтоўваць як належыць’. Усходнеславянскія і польскія значэнні агульнаславянскага дзеяслова семантычна проціпастаўлены паўднёваславянскім і славацкаму.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыпраўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прыправіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпра́ўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыправіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
припра́вить сов., в разн. знач. прыпра́віць; см. приправля́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпра́ўка, ‑і, ДМ ‑праўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. прыпраўляць — прыправіць (у 2, 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сдо́брить сов.
1. запра́віць, прыпра́віць, закра́сіць; (сметаной, молоком) забялі́ць; (салом) засква́рыць; (свиным внутренним жиром) затаўчы́; (мукой) падкалаці́ць;
2. перен. прыпра́віць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)