прыпла́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпла́ўлю |
прыпла́вім |
| 2-я ас. |
прыпла́віш |
прыпла́віце |
| 3-я ас. |
прыпла́віць |
прыпла́вяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпла́віў |
прыпла́вілі |
| ж. |
прыпла́віла |
| н. |
прыпла́віла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпла́ў |
прыпла́ўце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыпла́віўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прыпла́віць ’прыгнаць па вадзе’ (ТС). Рус. дыял. припла́вить ’тс’, при́плавь ’нешта прыбітае да берага, выгнутае вадой’, укр. при́плав ’прыстань’, чэш. připlaviti ’прынесці плынню, хваляй; сплавіць па рацэ’. Да плавіць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)