прыпарушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпарушу́ прыпару́шым
2-я ас. прыпару́шыш прыпару́шыце
3-я ас. прыпару́шыць прыпару́шаць
Прошлы час
м. прыпарушы́ў прыпарушы́лі
ж. прыпарушы́ла
н. прыпарушы́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпарушы́ прыпарушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпарушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпарушы́ць сов.

1. см. прыцерушы́ць;

2. спец. припороши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпарушы́ць, ‑рушу, ‑рушыш, ‑рушыць; зак., што.

Тое, што і прыцерушыць (у 2 знач.). Снег прыпарушыў дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпару́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпарушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпару́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпарушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпару́шка ж., спец. припоро́шка; см. прыпарушы́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припороши́ть сов.

1. прыцерушы́ць, мног. папрыцяру́шваць;

2. спец. прыпарушы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

притруси́ть​I сов., прост. (припорошить) прыцерушы́ць, мног. папрыцяру́шваць, прыпарушы́ць, мног. папрыпару́шваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыцерушы́ць, ‑церушу, ‑цярушыш, ‑цярушыць; зак., што.

Злёгку прыкрыць, прыпарушыць чым‑н. Месяц яшчэ не ўзышоў. І каб не лёгкі сняжок, які з вечара прыцерушыў зямлю, было б цёмна. Гаўрылкін. З недакуркаў, што валяліся ўзбоч шашы, я навылушчваў добрых дзве жмені тытуню — ..прысыпаць, прыцерушыць за сабой сляды, збіць у сабак нюх... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)