прыме́тна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
прыме́тна прыме́тней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыме́тна нареч.

1. заме́тно, приме́тно;

2. примеча́тельно;

3. заме́тно; чувстви́тельно, ощути́мо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атлусце́лы, -ая, -ае.

Які стаў прыметна тлустым.

А. мужчына.

Дыета для атлусцелых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкме́тна нареч., см. прыме́тна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приме́тно нареч. прыме́тна, разг. прыкме́тна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осяза́тельно нареч. адчува́льна; прыме́тна, разг. прыкме́тна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осяза́емо нареч. адчува́льна; прыме́тна, разг. прыкме́тна; см. осяза́емый​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што, чым.

Разм. Жаваць злёгку або час ад часу. Пракурор ні на кога не глядзеў, сядзеў моўчкі, нібы зазіраў у сваё нутро, і ледзь прыметна пажоўваў пярэднімі зубамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́тно

1. нареч. прыме́тна, разг. прыкме́тна;

2. безл., в знач. сказ. прыме́тна, разг. прыкме́тна, віда́ць;

там ничего́ не́ было заме́тно там нічо́га не было́ прыме́тна (прыкме́тна, віда́ць);

3. вводн. сл. віда́ць; (явно) відаво́чна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відаво́чна.

1. пабочн. сл. Напэўна, відаць, мабыць.

Ён, в., да нас сёння не прыедзе.

2. прысл. Яўна, прыметна; адкрыта.

Яны робяць усё в.

3. безас., у знач. вык. Ясна, бясспрэчна.

Было в., што чалавеку не хапае вопыту ў гэтай справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)