прыказа́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыкажу́ |
прыка́жам |
| 2-я ас. |
прыка́жаш |
прыка́жаце |
| 3-я ас. |
прыка́жа |
прыка́жуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыказа́ў |
прыказа́лі |
| ж. |
прыказа́ла |
| н. |
прыказа́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыкажы́ |
прыкажы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыказа́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыказа́ць: ка́жа, ка́жа, ды яшчэ́ і прыка́жа говори́т, говори́т, да ещё и приговори́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыказа́ць, ‑кажу, ‑кажаш, ‑кажа.
Зак. да прыказваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пры́гаваразка ’прымаўка’ (Сл. ПЗБ). Кантамінацыя семантычна блізкіх прыгаво́рка і пры́казка (гл. прыгавары́ць і прыказа́ць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)