прызна́ны, -ая, -ае.

Які карыстаецца агульным прызнаннем (у 3 знач.), вядомы.

П. талент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызна́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызна́ны прызна́ная прызна́нае прызна́ныя
Р. прызна́нага прызна́най
прызна́нае		 прызна́нага прызна́ных
Д. прызна́наму прызна́най прызна́наму прызна́ным
В. прызна́ны (неадуш.)
прызна́нага (адуш.)		 прызна́ную прызна́нае прызна́ныя (неадуш.)
прызна́ных (адуш.)
Т. прызна́ным прызна́най
прызна́наю		 прызна́ным прызна́нымі
М. прызна́ным прызна́най прызна́ным прызна́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прызна́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызна́ны прызна́ная прызна́нае прызна́ныя
Р. прызна́нага прызна́най
прызна́нае		 прызна́нага прызна́ных
Д. прызна́наму прызна́най прызна́наму прызна́ным
В. прызна́ны (неадуш.)
прызна́нага (адуш.)		 прызна́ную прызна́нае прызна́ныя (неадуш.)
прызна́ных (адуш.)
Т. прызна́ным прызна́най
прызна́наю		 прызна́ным прызна́нымі
М. прызна́ным прызна́най прызна́ным прызна́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прызна́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызна́ны прызна́ная прызна́нае прызна́ныя
Р. прызна́нага прызна́най
прызна́нае		 прызна́нага прызна́ных
Д. прызна́наму прызна́най прызна́наму прызна́ным
В. прызна́ны (неадуш.)
прызна́нага (адуш.)		 прызна́ную прызна́нае прызна́ныя (неадуш.)
прызна́ных (адуш.)
Т. прызна́ным прызна́най
прызна́наю		 прызна́ным прызна́нымі
М. прызна́ным прызна́най прызна́ным прызна́ных

Кароткая форма: прызна́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прызна́ны

1. прич., в разн. знач. при́знанный; см. прызна́ць;

2. в знач. прил. при́знанный;

п. аўтарытэ́т — при́знанный авторите́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызнаць.

2. у знач. прым. Які карыстаецца агульным прызнаннем; агульнавядомы. Прызнаны завадатар. Прызнаны вучоны. □ Полькі — красуні прызнаныя, любіць умеюць! Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнапрызна́ны, -ая, -ае.

Прызнаны ўсімі.

А. факт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агульнапрызна́ны, ‑ая, ‑ае.

Прызнаны ўсімі. Агульнапрызнаны факт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канані́чны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае канону.

2. Прызнаны царквой у якасці Свяшчэннага Пісання.

Кананічныя кнігі.

3. Прыняты за ўзор, цвёрда ўстаноўлены.

Кананічныя тэксты.

|| наз. канані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папуля́рны, -ая, -ае.

1. Агульнадаступны, зразумелы па прастаце, яснасці выкладу.

Папулярная літаратура.

Папулярна (прысл.) усё растлумачыць.

2. Які шырока вядомы; прызнаны грамадскасцю.

Папулярная песня.

|| наз. папуля́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)