прыго́рблены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́рблены |
прыго́рбленая |
прыго́рбленае |
прыго́рбленыя |
| Р. |
прыго́рбленага |
прыго́рбленай
прыго́рбленае |
прыго́рбленага |
прыго́рбленых |
| Д. |
прыго́рбленаму |
прыго́рбленай |
прыго́рбленаму |
прыго́рбленым |
| В. |
прыго́рблены (неадуш.)
прыго́рбленага (адуш.) |
прыго́рбленую |
прыго́рбленае |
прыго́рбленыя (неадуш.)
прыго́рбленых (адуш.) |
| Т. |
прыго́рбленым |
прыго́рбленай
прыго́рбленаю |
прыго́рбленым |
прыго́рбленымі |
| М. |
прыго́рбленым |
прыго́рбленай |
прыго́рбленым |
прыго́рбленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыго́рблены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́рблены |
прыго́рбленая |
прыго́рбленае |
прыго́рбленыя |
| Р. |
прыго́рбленага |
прыго́рбленай
прыго́рбленае |
прыго́рбленага |
прыго́рбленых |
| Д. |
прыго́рбленаму |
прыго́рбленай |
прыго́рбленаму |
прыго́рбленым |
| В. |
прыго́рблены (неадуш.)
прыго́рбленага (адуш.) |
прыго́рбленую |
прыго́рбленае |
прыго́рбленыя (неадуш.)
прыго́рбленых (адуш.) |
| Т. |
прыго́рбленым |
прыго́рбленай
прыго́рбленаю |
прыго́рбленым |
прыго́рбленымі |
| М. |
прыго́рбленым |
прыго́рбленай |
прыго́рбленым |
прыго́рбленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыго́рблены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́рблены |
прыго́рбленая |
прыго́рбленае |
прыго́рбленыя |
| Р. |
прыго́рбленага |
прыго́рбленай
прыго́рбленае |
прыго́рбленага |
прыго́рбленых |
| Д. |
прыго́рбленаму |
прыго́рбленай |
прыго́рбленаму |
прыго́рбленым |
| В. |
прыго́рблены (неадуш.)
прыго́рбленага (адуш.) |
прыго́рбленую |
прыго́рбленае |
прыго́рбленыя (неадуш.)
прыго́рбленых (адуш.) |
| Т. |
прыго́рбленым |
прыго́рбленай
прыго́рбленаю |
прыго́рбленым |
прыго́рбленымі |
| М. |
прыго́рбленым |
прыго́рбленай |
прыго́рбленым |
прыго́рбленых |
Кароткая форма: прыго́рблена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыго́рблены сго́рбленный, ссуту́ленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыго́рблены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыгорбіць.
2. у знач. прым. Згорблены, ссутулены (ад старасці, немачы); крыху сагнуты. Па высокай прыгорбленай постаці прафесар Галынскі адразу пазнаў Ягуплу. Галавач. Жылісты, прыгорблены, .. [сын], як заведзены, кружыўся на падворку, мільгаў палатнянымі штанамі. Ракітны. На [біле] свайго воза сядзеў мужчына з тоўстым, трохі прыгорбленым носам. Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Суту́лы ’пахілы, згорблены’ (ТСБМ, Некр. і Байк., ТС), ’магутны’ (Вруб.), сюды ж су́тулаваты, сутулава́сты, суту́лісты ’прыгорблены’ (Сл. ПЗБ); укр. суту́лий, рус. суту́лый ’тс’. Утворана пры дапамозе прыст. су- ад асновы тул‑, параўн. тулава, туліцца, гл. Фасмер, 3, 811; ЕСУМ, 5, 485. Значэнне ’магутны’, відаць, на базе ’прысадзісты, каржакаваты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нікчэ́мны, ‑ая, ‑ае.
1. Неістотны, нязначны. [Сухадольскі:] Магчыма, што мы з вамі так бы і засталіся ворагамі на ўсё жыццё, каб не ўмяшалася ў справу трэцяя зацікаўленая асоба. Перад яе веліччу нашы асабістыя крыўды здаюцца дробнымі і нікчэмнымі. Крапіва. // Пазбаўлены змястоўнасці; пусты. Саша крыху супакоілася, і цяпер яе раздражняла гэтая, як ёй здавалася, нікчэмная размова аб непатрэбных і дробязных падзеях і рэчах. Шамякін. // Нікуды не варты; які выклікае пагарду. [Юзік] ішоў па вуліцы нейкі змізарнелы, без пугі, нікчэмны і прыгорблены. Хадановіч.
2. Нізкі ў маральных адносінах, нягодны. [Алесь] рабіўся.. для мяне нікчэмным чалавекам, паскудным, брыдкім; я не мог зносіць яго. Адамчык. Ад легкадумнай слепаты — Крок да нікчэмнага намеру. Лойка.
3. Вельмі дрэнны, няўдалы; малы. Нікчэмны ўраджай. □ Карабель вялікі, але ўжо стары і нікчэмны. Быкаў. Паша ў Маргах таксама была нікчэмная і ад засценка далёка. Чарнышэвіч. Жыта было нікчэмнае, малаціць яго — адна пакута. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)