прыгне́чаны, -ая, -ае.

1. Які церпіць прыгнёт, уціск, эксплуатуецца.

П. народ.

2. Які адчувае на сабе прыгнечанне (у 2 знач.); цяжкі, змрочны.

П. настрой.

|| наз. прыгне́чанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгне́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгне́чаны прыгне́чаная прыгне́чанае прыгне́чаныя
Р. прыгне́чанага прыгне́чанай
прыгне́чанае		 прыгне́чанага прыгне́чаных
Д. прыгне́чанаму прыгне́чанай прыгне́чанаму прыгне́чаным
В. прыгне́чаны (неадуш.)
прыгне́чанага (адуш.)		 прыгне́чаную прыгне́чанае прыгне́чаныя (неадуш.)
прыгне́чаных (адуш.)
Т. прыгне́чаным прыгне́чанай
прыгне́чанаю		 прыгне́чаным прыгне́чанымі
М. прыгне́чаным прыгне́чанай прыгне́чаным прыгне́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгне́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгне́чаны прыгне́чаная прыгне́чанае прыгне́чаныя
Р. прыгне́чанага прыгне́чанай
прыгне́чанае		 прыгне́чанага прыгне́чаных
Д. прыгне́чанаму прыгне́чанай прыгне́чанаму прыгне́чаным
В. прыгне́чаны (неадуш.)
прыгне́чанага (адуш.)		 прыгне́чаную прыгне́чанае прыгне́чаныя (неадуш.)
прыгне́чаных (адуш.)
Т. прыгне́чаным прыгне́чанай
прыгне́чанаю		 прыгне́чаным прыгне́чанымі
М. прыгне́чаным прыгне́чанай прыгне́чаным прыгне́чаных

Кароткая форма: прыгне́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгне́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгне́чаны прыгне́чаная прыгне́чанае прыгне́чаныя
Р. прыгне́чанага прыгне́чанай
прыгне́чанае		 прыгне́чанага прыгне́чаных
Д. прыгне́чанаму прыгне́чанай прыгне́чанаму прыгне́чаным
В. прыгне́чаны (неадуш.)
прыгне́чанага (адуш.)		 прыгне́чаную прыгне́чанае прыгне́чаныя (неадуш.)
прыгне́чаных (адуш.)
Т. прыгне́чаным прыгне́чанай
прыгне́чанаю		 прыгне́чаным прыгне́чанымі
М. прыгне́чаным прыгне́чанай прыгне́чаным прыгне́чаных

Кароткая форма: прыгне́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгне́чаны

1. прич., прил. угнетённый, притеснённый; порабощённый;

2. прич., прил. угнетённый, удручённый; пода́вленный; прида́вленный;

3. обл. прижа́тый, прида́вленный, пригнетённый;

1-3 см. прыгне́сці;

4. сущ. угнетённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгне́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыгнесці.

2. у знач. прым. Які церпіць прыгнёт, уціск, эксплуатуецца. Расцвіўшай грэчкай пахне родны край, у час майго маленства і юнацтва — прыгнечанае, бунтарнае Наднямонне. Брыль. / у знач. наз. прыгне́чаны, ‑ага, м. Змагацца за волю вядзі [песня] ўсіх бяздольных, Мільёны прыгнечаных і беспрацоўных, Мільёны рабочых, сялян, паднявольных. Танк. // Які церпіць прыніжэнні, здзекі; пакрыўджаны, няшчасны. [Паўлу Паўлавічу] да слёз стала шкада сябе, бездапаможнага, прыгнечанага, і жыццё ўласнае здалося яшчэ больш недарэчным і немагчымым. Шамякін.

3. перан.; у знач. прым. Цяжкі, змрочны (пра стан, настрой). Нелады і непрыемнасці не аднойчы выклікалі ў Паходні прыгнечаны настрой, нездаволенасць. Хадкевіч.

4. перан.; у знач. прым. Якога штосьці гняце; моцна засмучаны, занепакоены чым‑н. [Андрэй] пайшоў дадому прыгнечаны. «Чаму Каця нічога не сказала.., што сёння раніцай пойдзе дадому? Што пра яе ведае Стэфа, чаму не дагаворвае?..» Чарнышэвіч. Кожны раз [Віця] прыходзіла з бальніцы прыгнечаная, са слязьмі... Новікаў. // Які выяўляе цяжкі, змрочны стан, настрой. Усе мелі прыгнечаны выгляд, былі пахмурымі, злёгку ўздрыгвалі ад перадранішняга халадку. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыво́жна-прыгне́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трыво́жна-прыгне́чаны трыво́жна-прыгне́чаная трыво́жна-прыгне́чанае трыво́жна-прыгне́чаныя
Р. трыво́жна-прыгне́чанага трыво́жна-прыгне́чанай
трыво́жна-прыгне́чанае		 трыво́жна-прыгне́чанага трыво́жна-прыгне́чаных
Д. трыво́жна-прыгне́чанаму трыво́жна-прыгне́чанай трыво́жна-прыгне́чанаму трыво́жна-прыгне́чаным
В. трыво́жна-прыгне́чаны (неадуш.)
трыво́жна-прыгне́чанага (адуш.)		 трыво́жна-прыгне́чаную трыво́жна-прыгне́чанае трыво́жна-прыгне́чаныя (неадуш.)
трыво́жна-прыгне́чаных (адуш.)
Т. трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чанай
трыво́жна-прыгне́чанаю		 трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чанымі
М. трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чанай трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыво́жна-прыгне́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трыво́жна-прыгне́чаны трыво́жна-прыгне́чаная трыво́жна-прыгне́чанае трыво́жна-прыгне́чаныя
Р. трыво́жна-прыгне́чанага трыво́жна-прыгне́чанай
трыво́жна-прыгне́чанае		 трыво́жна-прыгне́чанага трыво́жна-прыгне́чаных
Д. трыво́жна-прыгне́чанаму трыво́жна-прыгне́чанай трыво́жна-прыгне́чанаму трыво́жна-прыгне́чаным
В. трыво́жна-прыгне́чаны (неадуш.)
трыво́жна-прыгне́чанага (адуш.)		 трыво́жна-прыгне́чаную трыво́жна-прыгне́чанае трыво́жна-прыгне́чаныя (неадуш.)
трыво́жна-прыгне́чаных (адуш.)
Т. трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чанай
трыво́жна-прыгне́чанаю		 трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чанымі
М. трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чанай трыво́жна-прыгне́чаным трыво́жна-прыгне́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прастра́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Прыгнечаны стан, поўная абыякавасць да наваколля.

Упасць у прастрацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меланхо́лія, -і, ж.

Хваравіта-прыгнечаны стан, туга, хандра.

|| прым. меланхалі́чны, -ая, -ае.

М. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)