прыглу́шаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыглу́шаны прыглу́шаная прыглу́шанае прыглу́шаныя
Р. прыглу́шанага прыглу́шанай
прыглу́шанае		 прыглу́шанага прыглу́шаных
Д. прыглу́шанаму прыглу́шанай прыглу́шанаму прыглу́шаным
В. прыглу́шаны (неадуш.)
прыглу́шанага (адуш.)		 прыглу́шаную прыглу́шанае прыглу́шаныя (неадуш.)
прыглу́шаных (адуш.)
Т. прыглу́шаным прыглу́шанай
прыглу́шанаю		 прыглу́шаным прыглу́шанымі
М. прыглу́шаным прыглу́шанай прыглу́шаным прыглу́шаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыглу́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыглу́шаны прыглу́шаная прыглу́шанае прыглу́шаныя
Р. прыглу́шанага прыглу́шанай
прыглу́шанае		 прыглу́шанага прыглу́шаных
Д. прыглу́шанаму прыглу́шанай прыглу́шанаму прыглу́шаным
В. прыглу́шаны (неадуш.)
прыглу́шанага (адуш.)		 прыглу́шаную прыглу́шанае прыглу́шаныя (неадуш.)
прыглу́шаных (адуш.)
Т. прыглу́шаным прыглу́шанай
прыглу́шанаю		 прыглу́шаным прыглу́шанымі
М. прыглу́шаным прыглу́шанай прыглу́шаным прыглу́шаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыглу́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыглу́шаны прыглу́шаная прыглу́шанае прыглу́шаныя
Р. прыглу́шанага прыглу́шанай
прыглу́шанае		 прыглу́шанага прыглу́шаных
Д. прыглу́шанаму прыглу́шанай прыглу́шанаму прыглу́шаным
В. прыглу́шаны (неадуш.)
прыглу́шанага (адуш.)		 прыглу́шаную прыглу́шанае прыглу́шаныя (неадуш.)
прыглу́шаных (адуш.)
Т. прыглу́шаным прыглу́шанай
прыглу́шанаю		 прыглу́шаным прыглу́шанымі
М. прыглу́шаным прыглу́шанай прыглу́шаным прыглу́шаных

Кароткая форма: прыглу́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыглу́шаны

1. прич. приглушённый;

2. прич., перен. приглушённый, пода́вленный;

3. прич. слегка́ оглушённый;

1-3 см. прыглушы́ць;

4. прил. (глуховатый — о звуках) приглушённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыглу́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыглушыць.

2. у знач. прым. Трохі аслаблены, не моцны. З царкоўнай вежы слаба даносіўся прыглушаны голас званоў. Колас. Ціха шасцелі газеты і кнігі, і адно толькі чуўся прыглушаны, як з-пад падушак, пошапак. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыду́шаны, -ая, -ае.

Пра голас, гукі: прыглушаны, здаўлены.

П. шэпт.

|| наз. прыду́шанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приглушённый прич., прил. прыглу́шаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зду́шаны, -ая, -ае.

Пра голас, гукі і пад.: прыглушаны, аслаблены.

З. плач.

|| наз. зду́шанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыці́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў падаваць гукі, ствараць шум; сцішаны; прыглушаны.

Прыціхлая вячэрняя вёска.

Прыціхлая гаворка.

2. Які перастаў рухацца, заціх, паслабеў у сіле свайго праяўлення.

Прыціхлыя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зда́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад здавіць.

2. у знач. прым. Прыглушаны, стрыманы (пра голас, гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)