прывяза́ць, -яжу́, -я́жаш, -я́жа; -яжы́; -я́заны; зак.

1. што і да чаго. Прымацаваць, завязваючы.

П. лейцы да канавязі.

2. каго-што да каго-чаго. Прымацаваць, злучаючы рэменем, вяроўкай і пад.

П. каня да дрэва.

3. перан., што да чаго. У думках злучыць, суаднесці з чым-н.

П. пабудову да мясцовасці.

|| незак. прывя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прывя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. і прывя́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывяза́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывяжу́ прывя́жам
2-я ас. прывя́жаш прывя́жаце
3-я ас. прывя́жа прывя́жуць
Прошлы час
м. прывяза́ў прывяза́лі
ж. прывяза́ла
н. прывяза́ла
Загадны лад
2-я ас. прывяжы́ прывяжы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прывяза́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывяза́ць сов.

1. в разн. знач. привяза́ть; (лодку и т.п. — ещё) прича́лить;

п. каня́ — привяза́ть ло́шадь;

п. вяро́ўку — привяза́ть верёвку;

п. цэль да арыенці́ра — привяза́ть цель к ориенти́ру;

п. прае́кт да мясцо́васці — привяза́ть прое́кт к ме́стности;

2. перен. привяза́ть;

п. к до́му — привяза́ть к до́му;

п. да сябе́ — привяза́ть к себе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вежа; зак.

1. што. Звязаўшы, завязаўшы вузлом, прымацаваць да чаго‑н. [Мая] справілася з плынню і да лодкі дабралася хутка, прывязала вяроўку і ўзнятаю рукою дала знаць, што ўсё гатова. Дуброўскі. Сымон прывязаў лейцы да лёсткі, саскочыў з воза і пайшоў .. поруч. Чарнышэвіч. // Прымацаваць да чаго‑н. пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. [Параход] прывязалі канатамі, паклалі дошкі на бераг, пачалі высаджваць палонных. Лынькоў. За канаўкаю чалавек прывязаў каня да мізэрнай астачы плота і сам крута павярнуў за вугал. Чорны.

2. перан.; каго. Цесна звязаць з кім‑, чым‑н., паставіць у залежнасць ад каго‑, чаго‑н. Без млына Нічыпар не мог пражыць. Пятнаццаць гадоў моцна прывязалі яго да старой, пахілай будыніны. Асіпенка. Некалькі разоў за той дзень .. [Антон] ўкрадкам варочаўся да дарогі і кожны раз адыходзіў назад. Але вялікая сіла прывязала яго да гэтага месца. Чорны.

3. перан., каго. Выклікаць прывязанасць да каго‑н. — І наогул — ён асілак-чалавек. Увойдзе, абзавецца і адразу прывяжа да сябе. Лужанін.

4. што. Спец. Звязаць з якім‑н. арыенцірам, суаднесці з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывязаць, прыпяць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

папрывя́зваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Прывязаць усіх, многіх або ўсё, многае, прывязаць што-н. у многіх месцах.

П. яблынькі да калкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвяза́ць, -яжу́, -я́жаш, -я́жа; -яжы́; -я́заны; зак., што.

Прывязаць, абвязаць знізу ці прывязаць, каб не апускалася.

П. мазніцу пад калёсы.

П. званочак.

П. памідоры.

|| незак. падвя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падвя́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывязны́, -а́я, -о́е.

Які мае прыстасаванне для прывязвання, такі, які можна прывязаць.

Прывязныя лыжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытаро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (спец.).

Прывязаць рамянямі, тарокамі (да сядла).

|| незак. прытаро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)