Verbum

прывяза́ць

1. ánbinden* vt, féstbinden* аддз. vt; ánknüpfen vt;

2. перан. (an sich) fésseln vt; (an sich) zíehen* vt, j-m Sympathíe éinflößen, für sich éinnehmen*

прыча́ліць марск. vertäuen vt, féstmachen аддз. vt (прывязаць); ánlegen vi (прыстаць)

кало́чак м. памянш.-ласк. гл. калок 1,2.;

прывяза́ць за кало́чак ánpflocken vt

прывярну́ць

1. (прывязаць) (án)bínden* vt; beféstigen vt (прымацаваць);

2. разм. (кнот у лямпе) herúnterschrauben vt

прыкруці́ць, прыкру́чваць

1. (прывязаць) (án)bínden* vt; beféstigen vt (прымацаваць);

3. разм. (кнот у лямпе) herúnterschrauben vt

надвяза́ць

1. (панчохі, шкарпэткі і г. д.) ánstricken vt; ánhäkeln vt;

2. (прывязаць кавалак) dazúbinden* vt, ánbinden* vt, ánknüpfen vt, ánstücken vt

прыхапі́ць разм.

1. (узяць з сабой) mítnehmen* vt; dazúnehmen* vt;

2. (прывязаць) zusámmenbinden* vt, zusámmenfassen vt; leicht beféstigen;

3. (марозам) Frost ábbekommen*; Fróstschäden áufweisen

навяза́ць

1. (прывязаць) ánbinden* vt;

2. перан. (прымусіць каго-н. да чаго-н.) áufzwingen* vt, áufdrängen vt; áufhalsen vt, áufbinden* vt;

навяза́ць рашэ́нне éinen Beschlúss dúrchdrücken