Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прывадны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прывадны́ |
прывадна́я |
прывадно́е |
прывадны́я |
| Р. |
прывадно́га |
прывадно́й
прывадно́е |
прывадно́га |
прывадны́х |
| Д. |
прывадно́му |
прывадно́й |
прывадно́му |
прывадны́м |
| В. |
прывадны́ (неадуш.)
прывадно́га (адуш.) |
прывадну́ю |
прывадно́е |
прывадны́я (неадуш.)
прывадны́х (адуш.) |
| Т. |
прывадны́м |
прывадно́й
прывадно́ю |
прывадны́м |
прывадны́мі |
| М. |
прывадны́м |
прывадно́й |
прывадны́м |
прывадны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прывадны́ тех. приводно́й;
п. пас — приводно́й реме́нь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прывадны́, ‑ая, ‑ое.
Спец. Які мае адносіны да прывода 2. Прывадны вал. Прывадны пас. // Які дзейнічае з дапамогай прывода. Прывадны насос. Прывадны молат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыво́д², -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Механізм або сістэма механізмаў для прывядзення ў рух розных машын.
Электрычны п.
|| прым. прывадны́, -а́я, -о́е.
П. пас.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
приводно́й техн. прывадны́;
приводно́й реме́нь (прывадны́) пас.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэ́мень, -меня і раме́нь, -мяня́, мн. рамяні́, рамянёў, м.
1. Доўгая паласа вырабленай скуры, моцнай тканіны, якая ўжыв. для звязвання, замацавання чаго-н., у якасці пояса, для перадачы руху ад шківа.
Сумка на рэмені.
Падперазацца рэменем.
Р. для вастрэння брытваў.
Прывадны р.
Прывязныя рамяні (у самалёце, аўтамашыне).
2. мн. Дзве злучаныя перамычкай палоскі скуры (або моцнай тканіны, заменніка) са спражкамі і ручкай для ўвязвання і пераноскі ручнога багажу.
Перавязаць клунак рамянямі.
|| памянш. раме́ньчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).
|| прым. раме́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Раменная вупраж.
Раменная пуга.
Раменная перадача.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́мень, ‑меня і раме́нь, ‑мня, мн. рамяні, ‑ёў; м.
1. Доўгая паласа вырабленай скуры. За плячыма была вялікая паходная сумка, на рэмені вісела стрэльба. Самуйлёнак. Моцна скруцілі Міколу рукі назад, аж уеліся рамяні ў цела. Лынькоў. // Скураны пояс, папруга. Стары туга падпяразваўся рэменем, акуратна заліў сваю бараду і выглядаў куды маладзейшым за свае гады. Шчарбатаў. Кастусь адразу падняўся з зямлі, правёў пальцамі пад рэменем, абцягваючы гімнасцёрку на сваёй тонкай .. паставе. Ваданосаў.
2. Доўгая паласа вырабленай скуры або моцнай тканіны, якая служыць для перадачы руху ад аднаго шківа да другога. Прывадны рэмень.
3. толькі мн. (рамяні́, ‑нёў). Прыстасаванне для ўвязвання і пераноскі ручнога багажу, якое ўяўляе сабой дзве злучэння перамычкай палоскі скуры або моцнай тканіны са спражкамі. А на іншых ложках — яны яшчэ пахлі свежай фарбай, — ляжалі перавязаныя рамянямі клумкі. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)