прывадны́ гл. прывод².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывадны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прывадны́ прывадна́я прывадно́е прывадны́я
Р. прывадно́га прывадно́й
прывадно́е		 прывадно́га прывадны́х
Д. прывадно́му прывадно́й прывадно́му прывадны́м
В. прывадны́ (неадуш.)
прывадно́га (адуш.)		 прывадну́ю прывадно́е прывадны́я (неадуш.)
прывадны́х (адуш.)
Т. прывадны́м прывадно́й
прывадно́ю		 прывадны́м прывадны́мі
М. прывадны́м прывадно́й прывадны́м прывадны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прывадны́ тех. приводно́й;

п. пас — приводно́й реме́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывадны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да прывода ​2. Прывадны вал. Прывадны пас. // Які дзейнічае з дапамогай прывода. Прывадны насос. Прывадны молат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывадны́ тэх Ántriebs-, Getríebe-, Transmissións-;

прывадны́ вал Ántriebswelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыво́д², -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Механізм або сістэма механізмаў для прывядзення ў рух розных машын.

Электрычны п.

|| прым. прывадны́, -а́я, -о́е.

П. пас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приводно́й техн. прывадны́;

приводно́й реме́нь (прывадны́) пас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

propulsive

[prəˈpʌlsɪv]

adj.

які́ прыво́дзіць у рух, ўзбуджа́е рух; прывадны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Tréibriemen

m -s, - тэх. прывадны́ пас [рэ́мень]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Láufriemen

m -s, - тэх. прывадны́ пас

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)