прафе́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Асноўны род заняткаў, працоўнай дзейнасці, што служыць крыніцай існавання.

Па прафесіі інжынер-электрык.

Вытворчыя прафесіі.

○

Вольная прафесія — прафесія творчага работніка, які жыве на ганарары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафе́сія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прафе́сія прафе́сіі
Р. прафе́сіі прафе́сій
Д. прафе́сіі прафе́сіям
В. прафе́сію прафе́сіі
Т. прафе́сіяй
прафе́сіяю		 прафе́сіямі
М. прафе́сіі прафе́сіях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафе́сія ж. профе́ссия;

○ во́льная п. — свобо́дная профе́ссия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафе́сія, ‑і, ж.

Род заняткаў, працоўнай дзейнасці, які патрабуе пэўнай падрыхтоўкі. — Рашыў я застацца ў нас трактарыстам — прафесія надзейная і пачэсная. Даніленка.

•••

Вольная прафесія — прафесія творчага работніка, які жыве на ганарары.

[Лац. professio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прафе́сія ’род заняткаў, працоўнай дзейнасці, які патрабуе пэўнай падрыхтоўкі’ (ТСБМ). Ст.-бел. (XVII ст.) профессия, професия, проффесыя ’праца, занятак’ < польск. profesja < лац. professio (Булыка, Запазыч., 268). Сучаснае слова запазычана з заходнееўрапейскіх моў (параўн. франц. profession, ням. Profession) з лац. professio ’публічная заява, уласна афіцыйная заява аб сваім званні; род заняткаў’ праз польск. або рус. (профе́ссия) пасрэдніцтва, гл. Фасмер, 3, 384; Банькоўскі, 2, 780. Прыметнік прафесі́йны з польск. profesyjny (Гіст. лекс., 260).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акцёрства, -а, н.

1. Занятак, прафесія акцёра; тэатральнае мастацтва.

2. перан. Прытворства, пазіраванне ў паводзінах (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кваліфіка́цыя, -і, ж.

1. гл. кваліфікаваць.

2. Прафесія, спецыяльнасць.

Набыць кваліфікацыю слесара.

|| прым. кваліфікацы́йны, -ая, -ае.

Кваліфікацыйная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скамаро́ства, -а, н.

1. Занятак, прафесія скамарохаў.

2. Блюзнерства, крыўлянне, камедыянцтва (разм., неадабр.).

|| прым. скамаро́шскі, -ая, -ае.

Скамарошскае выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэжысу́ра, -ы, ж.

1. Прафесія, дзейнасць рэжысёра.

2. Рэжысёрскае рашэнне (трактоўка) спектакля, фільма.

Таленавітая р. фільма.

3. зб. Рэжысёры.

Рашэнне рэжысуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муля́рства, ‑а, н.

Прафесія, занятак муляра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)