прасця́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прасця́чка прасця́чкі
Р. прасця́чкі прасця́чак
Д. прасця́чцы прасця́чкам
В. прасця́чку прасця́чак
Т. прасця́чкай
прасця́чкаю		 прасця́чкамі
М. прасця́чцы прасця́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасця́чка ж., разг. проста́чка, просту́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасця́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да прасцяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Прастадушны чалавек.

|| памянш. прасцячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. прасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасцячо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасцячо́к прасцячкі́
Р. прасцячка́ прасцячко́ў
Д. прасцячку́ прасцячка́м
В. прасцячка́ прасцячко́ў
Т. прасцячко́м прасцячка́мі
М. прасцячку́ прасцячка́х

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

просту́шка разг. прасця́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проста́чка разг. прасця́чка, -кі ж., праста́чка, -кі ж.; (ограниченная) абмежава́ная, -най ж.; (недалёкая) недалёкая, -кай ж.; (глуповатая) дурнава́тая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)