прастра́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Прыгнечаны стан, поўная абыякавасць да наваколля.

Упасць у прастрацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прастра́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прастра́цыя
Р. прастра́цыі
Д. прастра́цыі
В. прастра́цыю
Т. прастра́цыяй
прастра́цыяю
М. прастра́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прастра́цыя ж. простра́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прастра́цыя, ‑і, ж.

Стан прыгнечанасці, знямогі, заняпаду псіхічнай актыўнасці, выкліканы цяжкім захворваннем, нервовым расстройствам і інш. Упасці ў прастрацыю. Знаходзіцца ў прастрацыі.

[Лац. prostratio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

простра́ция книжн. прастра́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)