прапі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прапі́л
Р. прапі́лу
Д. прапі́лу
В. прапі́л
Т. прапі́лам
М. прапі́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапі́л, -лу м., спец., в разн. знач. пропи́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапі́л, ‑у, м.

Спец.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прапілоўваць — прапілаваць (у 1 знач.).

2. Прапілаванае месца. Шырокі прапіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропи́л м., спец.

1. (действие) прапіло́ўка, -кі ж., прапіло́ўванне, -ння ср., прараза́нне, -ння ср., прарэ́званне, -ння ср.;

2. (пропиленное место) прапі́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)