прапа́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прапа́рванне прапа́рванні
Р. прапа́рвання прапа́рванняў
Д. прапа́рванню прапа́рванням
В. прапа́рванне прапа́рванні
Т. прапа́рваннем прапа́рваннямі
М. прапа́рванні прапа́рваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапа́рванне ср. пропа́ривание, пропа́рка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапа́рванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прапарваць — прапарыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Выпарыць (у 1 знач.) як належыць, апрацаваць парай.

П. драўніну.

|| незак. прапа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прапа́рванне, -я, н. і прапа́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

|| прым. прапа́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пропа́ривание прапа́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропа́рка ж., спец. прапа́рка, -кі ж.; неоконч. прапа́рванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)