пракле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак.

1. што. Прамазаць слоем клею.

2. Правесці які-н. час клеючы.

|| незак. пракле́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. пракле́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.) і пракле́йванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракле́іць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракле́ю пракле́ім
2-я ас. пракле́іш пракле́іце
3-я ас. пракле́іць пракле́яць
Прошлы час
м. пракле́іў пракле́ілі
ж. пракле́іла
н. пракле́іла
Загадны лад
2-я ас. пракле́й пракле́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пракле́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракле́іць сов., в разн. знач. прокле́ить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

1. Прамачыць клеем, памагаць клеем. Праклеіць кардон.

2. і без дап. Клеіць што‑н. некаторы час. Праклеіць цэлы дзень канверты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прокле́ить сов. пракле́іць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праклейваць — праклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праклеіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы; Р мн. ‑клеек; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. праклейваць — праклеіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)