правучы́ць, -учу́, -ўчыш, -ўчыць; -ўчаны; зак.

1. каго (што). Пакараць для постраху.

П. дурасліўца.

2. што. Правесці які-н. час, вучачы што-н.

П. урокі ўвесь вечар.

|| незак. праву́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. правучу́ праву́чым
2-я ас. праву́чыш праву́чыце
3-я ас. праву́чыць праву́чаць
Прошлы час
м. правучы́ў правучы́лі
ж. правучы́ла
н. правучы́ла
Загадны лад
2-я ас. правучы́ правучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час правучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правучы́ць сов., в разн. знач. проу́чить;

п. дураслі́ўца — проучи́ть шалуна́;

ён ~чы́ў уро́кі ўсю ра́ніцу — он проучи́л уро́ки всё у́тро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго.

1. Пакараць з мэтай, каб у будучым такія правіннасці не паўтараліся. Сяброўкі, даведаўшыся аб яе горы, роем абляпілі Маю і спагадліва раілі правучыць Сцяпана. Дуброўскі. Было жаданне кінуцца на сястру з кулакамі, правучыць яе, каб не плявузгала, ды яшчэ пры маці. Шамякін.

2. Вучыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да правучыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проучи́ть сов., в разн. знач. правучы́ць;

проучи́ть шалуна́ правучы́ць дураслі́ўца;

он проучи́л уро́ки всё у́тро ён правучы́ў уро́кі ўсю ра́ніцу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прашко́ліць

‘правучыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прашко́лю прашко́лім
2-я ас. прашко́ліш прашко́ліце
3-я ас. прашко́ліць прашко́ляць
Прошлы час
м. прашко́ліў прашко́лілі
ж. прашко́ліла
н. прашко́ліла
Загадны лад
2-я ас. прашко́ль прашко́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час прашко́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

працві́чыць

‘правучыць, навучыць, вымуштраваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. працві́чу працві́чым
2-я ас. працві́чыш працві́чыце
3-я ас. працві́чыць працві́чаць
Прошлы час
м. працві́чыў працві́чылі
ж. працві́чыла
н. працві́чыла
Загадны лад
2-я ас. працві́ч працві́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час працві́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Наўка́з ’прыкладна, для страху’ (ТС). Да указаць даказаць, правучыць’, указ ^казанне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

недавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што і без дап.

Правучыць менш, чым трэба. Недавучыць вучняў да восьмага класа. // Вывучыць не поўнасцю, не да канца. Недавучыць верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)