правучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. правучу́ праву́чым
2-я ас. праву́чыш праву́чыце
3-я ас. праву́чыць праву́чаць
Прошлы час
м. правучы́ў правучы́лі
ж. правучы́ла
н. правучы́ла
Загадны лад
2-я ас. правучы́ правучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час правучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)