працві́чыць
‘правучыць, навучыць, вымуштраваць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| працві́чу | працві́чым | |
| працві́чыш | працві́чыце | |
| працві́чыць | працві́чаць | |
| Прошлы час | ||
| працві́чыў | працві́чылі | |
| працві́чыла | ||
| працві́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| працві́ч | працві́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| працві́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)