правару́кі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
правару́кі |
правару́кая |
правару́кае |
правару́кія |
| Р. |
правару́кага |
правару́кай
правару́кае |
правару́кага |
правару́кіх |
| Д. |
правару́каму |
правару́кай |
правару́каму |
правару́кім |
| В. |
правару́кі (неадуш.)
правару́кага (адуш.) |
правару́кую |
правару́кае |
правару́кія (неадуш.)
правару́кіх (адуш.) |
| Т. |
правару́кім |
правару́кай
правару́каю |
правару́кім |
правару́кімі |
| М. |
правару́кім |
правару́кай |
правару́кім |
правару́кіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Праўша́ ’праварукі’. У слоўніках слова не адзначана, хаця, несумненна, вядомае і зразумелае; тое ж адносіцца і да рус. правша́, якое знаходзім толькі ў Даля ў значэннях ’правая рука; праварукі’. У запісах слова сустракаецца ў выразе на праўшу ’ў правы бок’ (ТС). З-за адсутнасці слоўнікавай фіксацыі старажытнасць слова ўстанавіць цяжка. Утворана ад правы з суф. ‑ша, аналагічна ляўша. Аб суфіксацыі гл. Карскі 2-3, 33; Сцяцко, Афікс. наз., 134.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)