правару́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. правару́кі правару́кая правару́кае правару́кія
Р. правару́кага правару́кай
правару́кае
правару́кага правару́кіх
Д. правару́каму правару́кай правару́каму правару́кім
В. правару́кі (неадуш.)
правару́кага (адуш.)
правару́кую правару́кае правару́кія (неадуш.)
правару́кіх (адуш.)
Т. правару́кім правару́кай
правару́каю
правару́кім правару́кімі
М. правару́кім правару́кай правару́кім правару́кіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правару́кі rchtshändig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rchtshändig

a правару́кі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Праўша́праварукі’. У слоўніках слова не адзначана, хаця, несумненна, вядомае і зразумелае; тое ж адносіцца і да рус. правша́, якое знаходзім толькі ў Даля ў значэннях ’правая рука; праварукі’. У запісах слова сустракаецца ў выразе на праўшу ’ў правы бок’ (ТС). З-за адсутнасці слоўнікавай фіксацыі старажытнасць слова ўстанавіць цяжка. Утворана ад правы з суф. ‑ша, аналагічна ляўша. Аб суфіксацыі гл. Карскі 2-3, 33; Сцяцко, Афікс. наз., 134.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)