прававе́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў м.

Спецыяліст па правазнаўстве; юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прававе́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прававе́д прававе́ды
Р. прававе́да прававе́даў
Д. прававе́ду прававе́дам
В. прававе́да прававе́даў
Т. прававе́дам прававе́дамі
М. прававе́дзе прававе́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прававе́д м. правове́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прававе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Уст. Спецыяліст па правазнаўству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правазна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Тое, што і прававед, юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правазна́вец, ‑знаўца, м.

Уст. Тое, што і прававед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правове́д прававе́д, -да м., правазна́вец, -на́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэйх, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У арабскіх краінах: галава роду, старэйшына абшчыны.

2. У мусульман: асоба, якая належыць да вышэйшага духавенства, вучоны-багаслоў, прававед.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэйх, ‑а, м.

1. Галава роду, а таксама старэйшым абшчыны ў арабскіх краінах. П’юць віно Каля ларкоў абхазцы, Штось гавораць, Нібы шэйхі ў казцы... Лойка.

2. Прадстаўнік вышэйшага духавенства ў мусульман, багаслоў і прававед. У сем’ях шэйхаў з дзяцінства вучаць валодаць абліччам. Караткевіч.

[Ад арабск. šaih.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)