по́рцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́рцыя |
по́рцыі |
| Р. |
по́рцыі |
по́рцый |
| Д. |
по́рцыі |
по́рцыям |
| В. |
по́рцыю |
по́рцыі |
| Т. |
по́рцыяй
по́рцыяю |
по́рцыямі |
| М. |
по́рцыі |
по́рцыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
по́рцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Пэўная доля, колькасць чаго-н. (пераважна пра ежу).
2. Ежа, разлічаная на аднаго едака ў сталовай ці рэстаране.
П. мачанкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́рцыя, ‑і, ж.
Пэўная колькасць чаго‑н. [Дзед Талаш] засыпаў у стрэльбу добрую порцыю пораху, туга забіў яго клакам. Колас. Пасля таго, як выпіты першыя шклянкі, у чайнік кладзецца новая порцыя цукру і новыя лісткі мяты, наліваецца свежы вар. В. Вольскі. // Ежа або напітак, разлічаныя на аднаго едака ў сталовай ці рэстаране. Порцыя кашы. Порцыя катлет.
[Лац. portio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
По́рцыя ’пэўная колькасць чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’луста хлеба’ (Нас.), ’чарка’ (Дразд.; Нас.; пін., Сл. ПЗБ), ’частка’ (Ласт.), по́рца ’тс’ (Федар.; Шат.), ’шклянка; невялікая шклянка на гарэлку’ (бяроз., Сл. ПЗБ; палес., З нар. сл.). Параўн. рус. порция ’пэўная колькасць, доза’, ’чарка гарэлкі’. Лацінізм, ад лац. portio ’частка’, у Ластоўскага (Ласт., 513) адзначаецца як запазычанне з франц. Імаверна, звязана з аптэкарскай тэрміналогіяй, адсюль магло засвоіцца непасрэдна з лаціны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
парцыён, -у, м. (уст., спец.).
Паёк, порцыя.
Дзённы п.
|| прым. парцыённы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
да́ча¹, -ы, ж.
1. гл. даць.
2. Порцыя корму на адзін прыём.
Д. аўса.
Сутачная д. сена.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удво́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад удвоіць.
2. у знач. прым. У два разы большы. Удвоеная порцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гамеапаты́чны, ‑ая, ‑яе.
1. Які мае адносіны да гамеапатыі, заснаваны на ёй. Гамеапатычнае лячэнне. Гамеапатычнае лякарства.
2. перан. Зусім нязначны, маленькі. Гамеапатычная порцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)