по́лацка-кі́еўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́лацка-кі́еўскі |
по́лацка-кі́еўская |
по́лацка-кі́еўскае |
по́лацка-кі́еўскія |
| Р. |
по́лацка-кі́еўскага |
по́лацка-кі́еўскай
по́лацка-кі́еўскае |
по́лацка-кі́еўскага |
по́лацка-кі́еўскіх |
| Д. |
по́лацка-кі́еўскаму |
по́лацка-кі́еўскай |
по́лацка-кі́еўскаму |
по́лацка-кі́еўскім |
| В. |
по́лацка-кі́еўскі (неадуш.)
по́лацка-кі́еўскага (адуш.) |
по́лацка-кі́еўскую |
по́лацка-кі́еўскае |
по́лацка-кі́еўскія (неадуш.)
по́лацка-кі́еўскіх (адуш.) |
| Т. |
по́лацка-кі́еўскім |
по́лацка-кі́еўскай
по́лацка-кі́еўскаю |
по́лацка-кі́еўскім |
по́лацка-кі́еўскімі |
| М. |
по́лацка-кі́еўскім |
по́лацка-кі́еўскай |
по́лацка-кі́еўскім |
по́лацка-кі́еўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
по́лацка-мі́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́лацка-мі́нскі |
по́лацка-мі́нская |
по́лацка-мі́нскае |
по́лацка-мі́нскія |
| Р. |
по́лацка-мі́нскага |
по́лацка-мі́нскай
по́лацка-мі́нскае |
по́лацка-мі́нскага |
по́лацка-мі́нскіх |
| Д. |
по́лацка-мі́нскаму |
по́лацка-мі́нскай |
по́лацка-мі́нскаму |
по́лацка-мі́нскім |
| В. |
по́лацка-мі́нскі (неадуш.)
по́лацка-мі́нскага (адуш.) |
по́лацка-мі́нскую |
по́лацка-мі́нскае |
по́лацка-мі́нскія (неадуш.)
по́лацка-мі́нскіх (адуш.) |
| Т. |
по́лацка-мі́нскім |
по́лацка-мі́нскай
по́лацка-мі́нскаю |
по́лацка-мі́нскім |
по́лацка-мі́нскімі |
| М. |
по́лацка-мі́нскім |
по́лацка-мі́нскай |
по́лацка-мі́нскім |
по́лацка-мі́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
по́лацка-ту́раўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́лацка-ту́раўскі |
по́лацка-ту́раўская |
по́лацка-ту́раўскае |
по́лацка-ту́раўскія |
| Р. |
по́лацка-ту́раўскага |
по́лацка-ту́раўскай
по́лацка-ту́раўскае |
по́лацка-ту́раўскага |
по́лацка-ту́раўскіх |
| Д. |
по́лацка-ту́раўскаму |
по́лацка-ту́раўскай |
по́лацка-ту́раўскаму |
по́лацка-ту́раўскім |
| В. |
по́лацка-ту́раўскі (неадуш.)
по́лацка-ту́раўскага (адуш.) |
по́лацка-ту́раўскую |
по́лацка-ту́раўскае |
по́лацка-ту́раўскія (неадуш.)
по́лацка-ту́раўскіх (адуш.) |
| Т. |
по́лацка-ту́раўскім |
по́лацка-ту́раўскай
по́лацка-ту́раўскаю |
по́лацка-ту́раўскім |
по́лацка-ту́раўскімі |
| М. |
по́лацка-ту́раўскім |
по́лацка-ту́раўскай |
по́лацка-ту́раўскім |
по́лацка-ту́раўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
выда́тнасць, -і, ж.
1. гл. выдатны.
2. Што-н. славутае.
Архітэктурныя выдатнасці Полацка.
3. Выдатны ў нейкай справе спецыяліст.
Сусветныя выдатнасці навукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
По́лацк
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
По́лацк |
| Р. |
По́лацка |
| Д. |
По́лацку |
| В. |
По́лацк |
| Т. |
По́лацкам |
| М. |
По́лацку |
Іншыя варыянты:
По́лацак.
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
По́лацак
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
По́лацак |
| Р. |
По́лацка |
| Д. |
По́лацку |
| В. |
По́лацак |
| Т. |
По́лацкам |
| М. |
По́лацку |
Іншыя варыянты:
По́лацк.
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мі́ласцівы, ‑ая, ‑ае.
Які выказвае міласць, прыхільнасць, паблажлівасць; літасцівы. Аднак лёс быў неаднолькава міласцівым да Полацка і палачан. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
водаправо́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да водаправода. Водаправодная сетка. Водаправодны кран. □ З Полацка на будоўлю прыйшла лінія электраперадачы; пракладваліся водаправодныя і каналізацыйныя трубы. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выда́тнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць выдатнага; незвычайнасць.
2. Што‑н. славутае. Архітэктурныя выдатнасці Полацка. Прыродныя і этнаграфічныя выдатнасці.
3. Выдатны ў нейкай справе спецыяліст. Сусветныя выдатнасці навукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгарну́цца, ‑горнецца; зак.
Павярнуцца з аднаго боку на другі (пра лісты ў кнізе). / у перан. ужыв. Адгарнулася новая старонка ў шматвяковай гісторыі Полацка — старонка будаўніцтва камунізма. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)