Verbum

анлайнавы слоўнік

по́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ласць, -і, мн. -і, -ей, ж.

У жывёльным арганізме: прастора, парожняя або запоўненая чым-н., абмежаваная ўнутранымі паверхнямі сценак цела.

Брушная п.

|| прым. по́ласцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ласць ж., спец. по́лость;

брушна́я п. — брюшна́я по́лость;

п. сцябла́ — по́лость сте́бля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ласць, ‑і, ж.

Прастора ў жывёльным арганізме, парожняя або запоўненая чым‑н., адмежаваная ўнутранымі паверхнямі сценак цела. Поласць рота. Брушная поласць.

•••

Гаймарава поласць — прыдаткавая поласць носа ў верхняй сківіцы, высланая слізістай абалонкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́ласць ’парожняя або запоўненая прастора ў жывёльным арганізме’ (ТСБМ). Да полы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

га́ймараў, -ава.

У выразе: гаймарава поласць — парная поласць, што знаходзіцца ў верхняй сківіцы чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́лость^I анат., бот. по́ласць, -ці ж., мн. по́ласці, -цей;

брюшна́я по́лость брушна́я по́ласць;

по́лость сте́бля по́ласць сцябла́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ймараў, ‑ава.

У выразе: гаймарава поласць гл. поласць.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ймараў: ~рава по́ласць анат. га́йморова по́лость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́йморов / га́йморова по́лость анат. га́ймарава по́ласць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)