плю́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
плю́шка |
плю́шкі |
| Р. |
плю́шкі |
плю́шак |
| Д. |
плю́шцы |
плю́шкам |
| В. |
плю́шку |
плю́шкі |
| Т. |
плю́шкай
плю́шкаю |
плю́шкамі |
| М. |
плю́шцы |
плю́шках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
плю́шка кул. плю́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Плю́шка ’ўдар’ (Юрч. СНЛ); параўн. рус. плюшка < плюха ’ўдар далоняй па шчацэ, поўха’. Да плюхаі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)