плю́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. плю́шка плю́шкі
Р. плю́шкі плю́шак
Д. плю́шцы плю́шкам
В. плю́шку плю́шкі
Т. плю́шкай
плю́шкаю		 плю́шкамі
М. плю́шцы плю́шках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плю́шка кул. плю́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плю́шка ж кул Múndbrötchen n -s, -, Mílchbrötchen n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Плю́шка ’ўдар’ (Юрч. СНЛ); параўн. рус. плюшка < плюха ’ўдар далоняй па шчацэ, поўха’. Да плюхаі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schnécke

f -, -n заал. смоўж, сліма́к

2) кул. плю́шка

3) тэх. чарвя́к, шнэк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)